Het geëmmer over die zielige IS-vrouwen en hun kinderen gaat maar door en nu moeten in elk geval de kinderen van de rechter worden teruggehaald uit hun ‘erbarmelijke’ kampen. Maar de Jezidi’s, slachtoffers van IS uit Noord-Irak die in Nederland asiel durven aanvragen, worden gewoon teruggestuurd naar hún kampen. Verbijsterend, vindt René van Rijckevorsel.
In de kranten, de sociale media en op televisie zijn we dagelijks getuige van het nationale gezelschapsspel ‘ganzenborden met IS-kinderen en hun moeders’. Uit de put halen, in de put blijven. Uit de doornstruik halen, in de doornstruik blijven. Uit de gevangenis halen, in de gevangenis blijven.
Elsevier Weekblad interviewde Brenda Stoter Boscolo die Het vergeten volk schreef, over de Jezidi’s in Irak.
Het zieligheidsargument – ‘erbarmelijke omstandigheden in de overvolle kampen al-Roj en al-Hol’ – keert daarin keer op keer terug. ‘Zeker nu de strenge winter nadert.’ Alsof de omstandigheden in Raqqa niet erbarmelijk waren en de winters niet koud.
Er zijn nog politici die erin stinken ook
Het gaat in al die tafelgesprekken en op al die opiniepagina’s over het treurige lot van een stuk of vijftig – meest piepjonge – kinderen en hun twintig – jonge – moeders, die conform de wens van hun net gedode griezelige leidsman Abu Bakr al-Baghdadi er flink op los reproduceerden in Raqqa en omgeving.
Het gaat dus om vrouwen die zich willens en wetens afkeerden van Nederland en geweld daartegen toejuichten. En nu zetten zij hun kinderen in om een vrijgeleide te krijgen naar dat land waar ze eigenlijk op spugen. Er zijn politici (zoals die van D66) die er nog instinken ook.
Vergelijk dat eens met het lot van de Jezidi’s
Hoe anders is het gesteld met de Jezidi’s. Honderdduizenden sloegen in 2014 op de vlucht voor IS, omdat ze het slachtoffer werden van massamoord en verkrachting. Volgens IS zouden ze de duivel aanbidden.
Gevangen vrouwen werden in het ‘kalifaat’ als slaaf gehouden en afgebeuld door dezelfde IS-moeders die nu zo zielig doen. Sterker, deze IS-vrouwen moedigden verkrachting van de Jezidi-slavinnen door hun geliefde jihadist gewoon aan.
Onderdak, voldoende voedsel en dus veilig terug
Maar wat doet Nederland als een Jezidi uit Noord-Irak om asiel vraagt? Dat stuurt ze gewoon terug naar de opvangkampen omdat Jezidi’s uit Noord-Irak niet gelden als ‘kwetsbare minderheidsgroep’. Volgens de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) kunnen de Jezidi-vluchtelingen in tentenkampen in Koerdistan rekenen op onderdak en voldoende voedsel, en dus veilig terug. De omstandigheden zijn er kennelijk een stuk minder erbarmelijk en de winters minder streng.
Lees het opiniestuk van Philip van Tijn: Waar blijven de echte slachtoffers van de kalifaat-waanzin?
Laten we luisteren naar Majid Sedo. Hij vluchtte in oktober 2018 naar Nederland, omdat het volgens hem voor Jezidi’s nog steeds niet veilig is in Irak. In april 2019 kreeg hij van de IND te horen dat hij geen asiel krijgt. In een uitzending van Nieuwsuur zei hij verbouwereerd: ‘Ik ben afgewezen door de regering ondanks de moordpartijen op ons en onze families. Er zijn mensen ontvoerd, er zijn kinderen meegenomen. Na alles wat ik heb meegemaakt, kan ik de afwijzing niet geloven.’
Doodsbang dat Parween asiel zou aanvragen
En wat te denken van Parween Alhinto (19), slachtoffer van maandenlange verkrachtingen door IS-terroristen. Debatcentrum De Balie in Amsterdam wilde haar uitnodigen, maar ze kreeg niet eens een visum. Uiteindelijk lukte het na bijna een half jaar touwtrekken. Maar Nederland was doodsbang dat Parween in Nederland asiel zou aanvragen. Als ze dat zou doen, zou de Balie een boete krijgen die kon oplopen tot 50.000 euro.
Maar die IS-vrouwen, die gaan we halen!