De wraak van Weber en Oost-Europa op Macron en Merkel

13 oktober 2019Leestijd: 5 minuten

De Française Sylvie Goulard wordt geen EU-Commissaris, zo besliste het Europees Parlement donderdag. De lieveling van de Franse president Emmanuel Macron werd door de Duitse fractievoorzitter Manfred Weber van de Europese Volkspartij (EVP) met hulp van Oost-Europa aan flarden geschoten. Een fascinerende strijd tekent zich zo af in Europa tussen conservatieven en progressieven, waarbij de grens loopt door de Duitse christen-democratie, schrijft Jelte Wiersma.

Een tweet van de Europese Volkspartij (EVP, waaronder het CDA en CU) liet er geen misverstand over bestaan. Op de achtergrond was enigszins wazig te lezen: ‘Guys we are going to kill her in the vote later but do not say’. (Jongens, we gaan haar later tijdens de stemming vermoorden maar zeg dat niet.) De tweet werd haastig verwijderd maar de executie werd voltooid. Sylvie Goulard werd weggestemd door het EVP smaldeel met steun van de sociaal-democratische S&D. Tot woede van Macron (En Marche!), die Goulard als vertrouweling in de Commissie wilde hebben om de EU militaire kracht te laten opbouwen onder Frankrijks leiding.

Goulard terecht gesneuveld

Dat Goulard (En Marche!) sneuvelde is terecht. Zij had eerder als Europarlementariër spookmedewerkers op de loonlijst, trad daarom in 2017 af als Frankrijks minister van Defensie en bekende schuld door 45.000 euro terug te betalen. Desondanks kandideerde Macron haar voor een EU-Commissariaat. Vanuit zijn positie begrijpelijk. Iemand die een herkansing krijgt is over het algemeen loyaler en Macron heeft weinig geduld met de gevoeligheden en subtiliteiten van EU-politiek. Hij wil met de Duitse Bondskanselier Angela Merkel (CDU) beslissen en dan vaart maken met de EU-integratie naar zijn inzicht – de rest heeft zich maar te schikken. Dat lukt Macron meestal ook, en als het niet lukt gaat hij buiten de EU-instituties en dus regels om. Maar met Goulard ging dat niet.

Een EU-Commissaris moet instemming verwerven van het Europees Parlement. Dat zou op zich voor Goulard geen probleem hadden moeten opleveren, maar dat werd het wel.

Waarom?

Om dat te begrijpen moet worden ingezoomd op de Europese Volkspartij.