Christchurch: hoe Tarrant tot terreurdaad kwam

Nadere bestudering van het manifest van de schutter in Christchurch leert dat de islamitische aanslagen in Europa de voedingsbodem waren voor zijn aanslag op twee moskeeën in de Nieuw-Zeelandse stad. Juist de wraakzucht van de zelfbenoemde eco-fascist maakt zijn gedachtegoed zo gevaarlijk, schrijft Afshin Ellian.

Salafistische moslims willen garen spinnen bij de aanslag in Nieuw-Zeeland. Ilyas El Yousfi van de salafistische As Soennah-moskee in Den Haag reageerde als volgt op de aanslag op de moskeeën in Nieuw-Zeeland: ‘Als je jarenlang anti-islam zaait, dan breekt er een tijd aan dat je geweld oogst.’

Natuurlijk, juist nu willen de salafisten bewijzen dat kritiek op de islam en op de salafistische sekte tot dit soort geweld kan leiden. De oppersalafist van Den Haag sluit zijn ogen voor de politieke en militaire realiteit die zijn geestverwanten hebben veroorzaakt. Brenton Tarrant, de schutter in Christchurch, openbaarde zijn motieven in zijn manifest ‘The Great Replacement. Towards a New Society’ . Wat waren die motieven? Wat dreef hem ertoe de aanslag te plegen?

Na aanslag Stockholm werd motief gevormd

Tussen april en mei 2017 veranderde hij na een verblijf in Europa (Frankrijk en elders) van mening: hij besloot om geweld te gaan gebruiken. De terreuraanslag in Stockholm (7 april 2017) was het moment waarop hij veranderde. Op die dag stal een afgewezen asielzoeker uit Oezbekistan een vrachtwagen en reed in op voetgangers, in opdracht van terreurorganisatie Islamitische Staat (IS). Daarbij kwam een doof meisje (Ebba Akerlund, 11 jaar) om het leven. Zij was op weg naar huis en omdat zij doof was, kon zij niet op tijd begrijpen wat er gaande was:

‘That difference was Ebba Akerlund. Young, innocent and dead Ebba. Ebba was walking to meet her mother after school, when she was murdered by an Islamic attacker, driving a stolen vehicle through the shopping promenade on which she was walking. Ebba was partially deaf, unable to hear the attacker coming. Ebba death at the hands of the invaders, the indignity of her violent demise and my inability to stop it broke through my own jaded cynicism like a sledgehammer.’

Dat was het moment waarop, strafrechtelijk gezien, zijn motief werd gevormd.