Eerste Kamer op weg naar polarisatie

De Provinciale verkiezingen van 20 maart resulteren waarschijnlijk in een ongekend opstandige Eerste Kamer, en dat voorspelt weinig goeds voor het kabinet-Rutte III, schrijft Eric Vrijsen.

De nieuwe situatie werpt al haar schaduw vooruit: in de verkiezingscampagne bevechten de toekomstige fractieleiders in de Eerste Kamer elkaar op felle toon. Spannend, want alles draait om de vraag of Rutte III in een onwillige senaat tot stilstand kan komen.

De Eerste Kamer – straks waarschijnlijk met een recordaantal zetels voor de protestpartijen en een minderheid voor de regeringspartijen – kan zich tot een ongekende hindermacht ontwikkelen.

Is dit terecht? Het oude idee is dat het ‘politieke primaat’ bij de Tweede Kamer ligt en dat de Eerste Kamer vooral de juridische zorgvuldigheid moet bewaken. Maar dat is allang niet meer het geval. Sinds de Nacht van Wiegel in 1999, toen het correctief referendum er sneuvelde, is voor iedereen duidelijk dat de Eerste Kamer niet langer ‘de nationale slaapzaal’ is en net zo’n politiek instituut als de Tweede Kamer.