‘Energiearmoede?’ Belastingarmoede zal je bedoelen!

De klimaattransitie eist ook haar tol in de taal. Opeens is ‘energiearmoede’ het woord dat je overal hoort. Gertjan van Schoonhoven vraagt zich af: is dat niet een beetje raar? Een overheid die de ‘armoede’ bestrijdt die ze zelf heeft veroorzaakt?

Twee actuele voorbeelden. Het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) meldde half december op basis van eigen onderzoek dat ruim een half miljoen Nederlandse huishoudens ‘kwetsbaar zijn voor energiearmoede’. Rotterdam – dat grote groene ambities heeft – maakte deze week bekend dat het ‘tegengaan van energiearmoede’ de hoogste prioriteit heeft.

Oud stokpaardje van GroenLinks

Fonkelnieuw is het begrip zeker niet. De term is al enige jaren in zwang voor burgers die hun energierekening niet meer kunnen betalen, en daarbij geholpen moeten worden door de (lokale) overheid. In bijvoorbeeld Amsterdam was de ‘bestrijding van energiearmoede’ drie jaar geleden al een stokpaardje van GroenLinks.

Maar een soort doorstart beleeft het begrip dezer dagen wel. En dat heeft natuurlijk alles te maken met ‘Parijs’ en de vertaling daarvan, nationaal en lokaal, in concrete maatregelen. En die maatregelen op hun beurt vertalen zich vooral in een steeds hogere energierekening. Niet omdat de energie zelf per se duurder wordt, maar door belastingen, heffingen en opslagen.