Victor Pak, die als vrijwilliger voor de campagne van Hillary Clinton naar Denver trok, schrijft over zijn persoonlijke observaties tijdens dit avontuur.
In Nederland zijn er zat supermarkten te vinden, met min of meer dezelfde producten en min of meer dezelfde klanten, namelijk de gehele bevolking. In Amerika, het land van uitersten ligt dat wat anders.
Voor mijn werk stond ik buiten een ‘Save-a-lot’ – een soort Amerikaanse Lidl – kiezers te registreren, daarna reed ik langs de Sprouts Farmersmarket om een baguette zonder toegevoegde smaakstoffen te kopen.
Vooral lagere sociale klassen niet geregistreerd
Het registreren van kiezers in de staat Colorado gebeurt niet automatisch. Je kan jezelf via internet opgeven of via het invullen van een formulier. Het idee is dat vooral lagere sociale klassen niet geregistreerd zijn als kiezer, vandaar dat ik drie uur voor de ingang van de ‘Save-a-lot’ sta met mijn clipboard: ‘Bent u geregistreerd als kiezer?’
‘Se no hablo Ingles’ is de reactie die mij doet terugverlangen naar de tweede klas van de middelbare school: had ik nou maar beter opgelet tijdens de Spaans lessen die ik volgde. Om toch een gesprek aan te knopen, vraag ik gauw of ze Amerikaans staatsburger zijn? Veelal na een ontkennend antwoord lopen de klanten snel door.
Lees deze eerdere blog van Victor Pak: Regels zijn in Amerika niet om mee te spotten
Op sloffen de supermarkt binnen
Latijns-Amerikaanse bouwvakkers met hun werkschoenen nog aan kopen vierentwintig flesjes water, jonge latino’s kopen voor hun kinderen een zakje chips. De blanke Amerikaan komt op sloffen en in pyjama met een familieverpakking gehakt onder de arm de winkel uit, de afro-Amerikaanse tiener loopt op z’n Nikes naar binnen. Dit is de onderkant van de Amerikaanse samenleving.
Met een drietal formulieren van geregistreerde kiezers loop ik zelf ook gauw even naar binnen. Hier kan ik tenminste bij een van de caissières een flesje cola kopen. Bij de Sprouts kan ik dat vergeten. Alles wat riekt naar toegevoegde suikers of niet organisch is geproduceerd, wordt niet verkocht. Volgens de borden in de winkel worden hier de producenten van de boer om de hoek verkocht. Op het parkeerterrein staan de blinkende hybride-auto’s. Zet dat eens af tegen de gebutste japanners voor de ‘Save-a-lot.’
Zelf potjes meenemen
De klant kan bij de Sprouts zelf zijn potjes meenemen en met scheppen zijn verse granen of koffiebonen wegen. Wie zijn eigen winkeltassen meeneemt, krijgt nog eens vijf cent korting per bespaard tasje. Hier lopen de witte liberale Amerikanen rond in hun zondagsshorts met hun polo’tje. Na alle glutenvrije boodschappen te hebben afgerekend bij een van de witte caissières, staan richting de uitgang nog even de verse bloemetjes uitgestald.
De klanten van de Sprouts vertrekken richting het noorden, naar het huis waar de sproei-installatie het gras op het gazon mooi groen houdt. De klanten van de ‘save-a-lot’ rijden richting het zuiden, naar de vervallen huizen met kapotte tuinhekjes. De afstand tussen de winkels is zo’n vier mijl, maar voor veel klanten zal het onoverbrugbaar zijn.