Vleermuis spelbreker bij isolatie spouwmuur, maar oplossing al in zicht

Het nieuwste probleem in de strijd voor de natuur: de vleermuis zit isolatie van muren in de weg. Een oplossing is binnen handbereik, schrijft Carla Joosten.

Moeten we alles doen om dieren te beschermen? Zelfs als dassen het treinverkeer steeds meer platleggen, of als door vleermuizen de isolatie van huizen stagneert en wellicht onbetaalbaar wordt?

De Raad van State zit wel op die lijn. Die oordeelde dat spouwmuurisolatie – waarop de overheid vol wil inzetten – pas kan als onderzoek uitwijst dat vleermuizen niet het slachtoffer worden. Dat blijkt nog lang geen staande praktijk. Maar gaat dat niet ook te ver?

Bescherming van dieren als de vleermuis is het gevolg van regels die er al jaren zijn – de Europese Habitatrichtlijn en de Wet natuurbescherming – en die ook al jaren geregeld worden overtreden. Ecologisch onderzoek van de spouwmuur is duur en er zijn te weinig ecologen voor alle geplande isolatieprojecten.

Vleermuis verhindert lagere CO2-uitstoot

Alweer een probleem erbij in de strijd voor de natuur. De overheid wil dat in 2030 de spouwmuren van zo’n 2,5 miljoen oude huizen zijn volgespoten met isolatieschuim of -parels. Isoleren leidt tot energiebesparing en dus tot minder CO2-uitstoot.

Isolatiebedrijven doen veelal endoscopisch onderzoek, waarbij ze met een camera in de spouwmuren kijken en een rondje om de woning maken om de aanwezigheid van vleermuizen vast te stellen. Maar dat onderzoek voldoet niet, omdat het geen uitsluitsel geeft over de aanwezigheid van vleermuizen in de spouw. Dat vond ook de provincie Utrecht in een geschil met isolatiebedrijf IsoSun uit Best en de hoogste bestuursrechter is het daarmee eens.