Wat Nederland kan leren van gehaaide Belgen

Gezien hun grote mond zou je denken dat  Nederlanders zich niet laten piepelen. De bedeesde Belgen zijn evenwel beduidend gehaaider in het opkomen voor hun individuele belangen. Nederlanders zijn volgzaam en onderdanig terwijl in Belgen een vrijheidslievende rebel schuilgaat.

Tijdens een diner in Brussel met Nederlanders meldde  een Nederlandse onderwijsbestuurder met grote stelligheid dat het Belgische onderwijs achterloopt. Zij baseerde dat op de ouderwetse onderwijsmethoden en de oude schoolgebouwen in België. De Belgen zouden volgens haar bestuurdersproza ‘mee moeten in nieuwe bewegingen die waren ingezet’.

Belgen saboteren simpelweg flauwekul van hogerhand

Nu wil het geval dat Belgen individualisten zijn; geen collectivisten zoals Nederlanders. Belgen gaan dan ook niet mee in ‘nieuwe bewegingen die zijn ingezet’. Sterker nog, Belgen saboteren simpelweg flauwekul van hogerhand, in plaats van braaf te doen wat de boven hen gestelden hebben uitgedokterd, zoals Nederlanders.

De gevolgen daarvan zijn niet onaardig. Het Vlaamse onderwijs bijvoorbeeld is inderdaad klassieker en de gebouwen zijn inderdaad ouder, maar de PISA-scores zijn hoger dan in Nederland.  Ook verdienen Vlaamse leerkrachten meer, zo blijkt uit OESO-data.

De Vlaamse leraar laat niet met zich sollen door de hoge heren – ten bate van zichzelf én de leerlingen. Franse leraren zijn al net zo. Belgen en Fransen zeggen ‘ja’ tegen hun baas, maar als ze het niet bevalt, doen ze ‘nee’. Of gaan ze staken.

Nederlanders hebben een grote mond tegen hun baas en eisen inspraak. Eenmaal vergaderend tot een uitkomst gekomen – meestal wat de baas toch al wilde – doet de Nederlander slaafs dan wel loyaal wat is ‘afgesproken’. Daarmee doen Nederlanders zichzelf telkens tekort. Dit is scherp zichtbaar in de financiële verhouding staat-burger.