Het ooit gezaghebbende NRC Handelsblad doet de waarheid geweld aan in de discussie over racisme. Feiten worden slechts gebruikt als het de fundamentalisten van links goed uitkomt.
Een dagblad dat niet pluriform en nieuwsgierig is, is ten dode opgeschreven. De krant van juristen en van D66 verkondigt onverstoord eeuwige waarheden: de multiculturele samenleving is heilig, en hoe meer kapitalisme hoe meer vreugde.
We hebben het over NRC Handelsblad. De manier waarop de krant denkt, blijkt uit de hoofdredactionele artikelen: cultureel links en vooral postmodernistisch, en economisch uiterst rechts.
Grachtengordel
De rechtsstaat wordt gevat in clichés uit de jaren zestig – dat vinden de advocaten geweldig. Terroristen mogen niet strafrechtelijk worden bestreden, ze moeten pedagogisch worden benaderd.
De voedingsbodem moet worden aangepakt: Israël, en racisme in Europa. Wie hieraan vasthoudt, moet in de grachtengordel, ondanks alle waarschuwingen, heel veel cocaïne hebben gebruikt.
NRC wordt overgenomen door het Mediahuis, de vrienden en landgenoten van hoofdredacteur Peter Vandermeersch. Het bedrijf is onder meer eigenaar van de Belgische krant De Standaard, die ooit door de huidige hoofdredacteur van NRC werd gereorganiseerd en geleid.
Opportunisme
Deze overname zal de overgang naar ideologische vervlakking alleen maar versterken. De hoofdredactie zal uit opportunisme en zelfbehoud meegaan met de stroom; dat is ook te zien aan het hoofdredactioneel commentaar van NRC.
‘Racisme in Nederland – het valt niet meer te ontkennen’ was de kop van het hoofdredactionele commentaar. Het werd ook nooit ontkend. Er was, is en zal altijd racisme zijn. Ook in NRC Handelsblad, als een onderdeel van een land waarin racisme niet valt te ontkennen.
Maar het commentaar rijgt alle mogelijke feiten aan elkaar om Nederland neer te zetten als een door en door racistische samenleving – NRC haat immers fact free politics!
Onvermurwbaar
Het eerste feit betreft de historische gebeurtenissen rond Zwarte Piet: ‘Het debat, dat tot in de rechtszaal werd voortgezet, legde andermaal een discrepantie bloot. Zwarte Piet is voor de één een figuur die absoluut niet racistisch is bedoeld, terwijl de ander dit stereotiepe beeld juist wel als zodanig ervaart. De onverbiddelijkheid in de stellingnames maakte een oplossing van de controverse vrijwel onmogelijk. Maar het wordt tijd dat het fanate deel van de tot nu toe zo onvermurwbare pro Zwarte Piet-beweging in het kleurrijk geworden Nederland meer inschikkelijkheid toont.’
Vuilspuiterij
Dit is geen grap, dit zijn zinnen uit het hoofdredactionele commentaar van NRC. Deze onzinnige verspilling van woorden gebeurde naar aanleiding van de al even onzinnige discussie over een kinderfeest.
Op welke manier levert de zwartepietdiscussie bewijs voor ernstige vormen van het racisme in Nederland? Wat hebben de blanken de zwarten aangedaan in 2013 en 2014 gedurende het meeslepende debat over Zwarte Piet?
NRC weet het: ‘De wijze waarop de tegenstanders van Zwarte Piet werden bejegend, ging regelmatig alle perken te buiten, vooral als het dreigen en schelden in de anonimiteit van de sociale media kon worden beoefend. Blijkbaar hadden deze vuilspuiters niet door hoezeer ze het gelijk van hun opponenten daarmee bewezen.’
Grondwet
Tegen wie was die vuilspuiterij gericht? Tegen multiculturalisme of tegen zwarte mensen? Wie of wat representeren de vuilspuiters? Om deze vragen te omzeilen, grijpt het hoofdcommentaar naar de wetenschap.
Omdat de lezer te dom is om te weten dat racisme indruist tegen artikel 1 van de Grondwet, benadrukt de hoofdredactie dit feit – het enige feit dat een echt feit is in dat hoofdcommentaar.
De bewijsvoering ziet er als volgt uit: een rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP). Dat is de wetenschap waarop NRC zich beroept. Dit rapport bevestigt volgens NRC de relatie van de ‘ordinaire straattaal’ met racisme in Nederland:
‘Het SCP stelde eerder dit jaar vast dat een kwart van de Nederlanders discriminatie op grond van leeftijd of afkomst voelt.’ Wat een kwart van Nederland voelt, is kennelijk maatgevend.
Huidskleur
Hallo NRC, waarom zou het in andere – en voor de linkse kerk minder prettige – zaken niet maatgevend zijn wat Nederland voelt? Dat noemen ze bij NRC het onderbuikgevoel.
Wat wordt gevoeld is vaak anders dan wat er werkelijk gebeurt. Daarnaast noemt het SCP twee elementen: leeftijd en afkomst. Beide hebben niets te maken met huidskleur – en al helemaal niet met Zwarte Piet.
Het tweede feit ter ondersteuning van de stelling dat Nederland in ernstige mate racistisch is, komt uit de Raad van Europa. Die signaleerde in Nederland islamofobie, discriminatie en andere ernstige zaken. Het probleem is dat dit rapport niet op feiten is gebaseerd.
Niet interessant
Het heeft geen enkele reële waarde. Mijn collega, hoogleraar Joanne van der Leun, onderzocht de recente aantijgingen omtrent de structurele discriminatie bij de Haagse politie. Ook daar voelden sommigen zich structureel gediscrimineerd.
Van der Leun concludeert dat de Haagse politie niet structureel discrimineert. Haar onderzoek is een wetenschappelijke publicatie die voor NRC-journalist Folkert Jensma en zijn geloofsgenoten niet interessant is.
Maar de hoofdredactie komt met een zwaarwegend feit: ‘Alvast niet die CDA’er die recent een donkergekleurde anti-Zwarte Pietactivist als „graaipiet” wegzette. Dit soort populisme is helaas niet beperkt tot de PVV, de partij die van xenofobie haar corebusiness heeft gemaakt.’
Bewijs
Fundamentalisten van de linkse kerk kunnen slechts waardering opbrengen voor humoristische woorden binnen hun eigen kring. Dat mag, maar het levert nog geen bewijs voor de sterke racistische elementen in de Nederlandse samenleving.
Mensen worden ongetwijfeld op grond van allerlei redenen gediscrimineerd. Maar een diagnose daarover moet worden gebaseerd op feiten en niet op geloofsartikelen van de overheersende ideologische stroming binnen NRC.
Het zwartepietdebat heeft slechts bewezen dat een handjevol activisten in staat is om de hele samenleving te gijzelen bij een discussie over een kinderfeestje.
Multiculturele ketters
De krant duldt geen tegenspraak, dat is ook te zien aan de indringende openbare wens aangaande de spoedige vervolging en veroordeling van Geert Wilders. Ook dat was te lezen in een eerder hoofdredactioneel commentaar. De krant volgt de strafrechtspleging in alle zaken met argusogen, met één uitzondering: de vervolging van multiculturele ketters.
Dit feitvrije artikel was het hoofdredactionele commentaar van de ooit gezaghebbende, (liberalistisch-)conservatieve en op feiten gebaseerde krant. NRC Handelsblad, de ‘slijpsteen voor de geest’, is dood. Leve het Belgische model van ideologische vervlakking, vereenvoudiging en politieke correctheid.