Afgelopen maandag is er gedemonstreerd bij Greenpeace in Amsterdam. U hebt daarover helemaal niets in de Nederlandse kranten gelezen. Is dat niet gek?
Elke keer als er anderhalve man en een paardenkop van Greenpeace, Volkert van der Graaf en co, dan wel andere groene, dan wel diervriendelijke zeloten ergens demonstreren, zijn er meer journalisten dan demonstranten.
Hanenkammen
Ik herinner me in de jaren tachtig of negentig nog een bijeenkomst over genetische modificatie van landbouwgewassen, georganiseerd door Cynthia Schneider, de toenmalige ambassadeur van de VS in Nederland, in het Haagse Congresgebouw.
Er stonden zes jongemannen (sorry, misschien waren het er zeven) met hanenkammen dan wel haar tot op hun schouders (no offence, de slimste mensen ter wereld, inclusief ondergetekende, hadden vroeger haar tot op hun schouders), twee buitengewoon aantrekkelijke jongedames van Greenpeace in tuinbroeken, drie camera’s plus dertig schrijvende journalisten met blocnote.
’s Avonds besteedde het televisiejournaal vijf minuten aan het protest. Op mijn beeldscherm leek het alsof er iets gigantisch gaande was maar ik weet dat het om anderhalve man en een paardenkop ging.
Hoofdkantoor
Afgelopen maandag was het omgekeerd. Er was een demonstratie tégen Greenpeace bij het hoofdkantoor van de organisatie in Amsterdam.
U weet dat deze organisatie een zetel in Amsterdam heeft en dat onze regering wellicht bereid is geweest om haar ethische principes over homoseksualiteit overboord te gooien om die relschoppers van Greenpeace vrij te krijgen (dit is geen vaststelling maar een veronderstelling – ik heb hier geen zekerheid over).
Okay, bij die demonstratie waren maar anderhalve man en een paardenkop aanwezig maar dat gaat op voor elke Greenpeace en Volkert van der Graaf-demonstratie die wél alle aandacht trekken.
Patrick Moore
Extra interessant was dat nota bene de oprichter van Greenpeace, Patrick Moore, aanwezig was bij de opstand en dat zo langzamerhand duidelijk wordt dat Greenpeace met haar verzet tegen (genetisch gemanipuleerde) Gouden Rijst behoorlijk wat doden op haar geweten heeft.
Ik heb geen idee of het meer of minder is dan Assad, Hitler of Stalin, weet ook niet of er een betrouwbare maat daarvoor is vast te stellen maar weet wel dat zo lang als wij met zijn allen Greenpeace blijven steunen, het aantal slachtoffers van Greenpeace blijft stijgen.
Conclusie: vertrouw de kranten niet wanneer zij over demonstraties berichten.