Kroning Charles boeit Kamerleden niet: hoe Britten van Haagse radar verdwijnen

De kroning van Charles zaterdag in Londen? Koning Willem-Alexander is erbij, het Nederlandse volk zit aan de televisie gekluisterd. Maar Kamerleden zijn er, op een enkeling na, niet mee bezig.

Een kroning is een moment van euforie, en op grond van de nauwe historische banden met de Britten zou je verwachten dat Kamerleden graag delen in de feestvreugde. Maar dat is niet het geval. Sinds het Brexit-referendum van 2016 hebben vooral linkse Kamerleden elke interesse in de Britten verloren. ‘Ze willen zo graag op zichzelf staan – laat ze het dan ook maar zelf uitzoeken,’ is min of meer de houding.

‘Heel eerlijk gezegd, heb ik er niet zoveel mee,’ zegt Kati Piri, buitenlandwoordvoerder van de PvdA. Ze heeft afgesproken dat ze zaterdag op haar neefjes en nichtjes zal passen. Aan haar moeder had ze gevraagd ook te komen. Gezellig, samen iets leuks doen! Maar haar moeder trok een verbaasd gezicht. Zaterdag? Ben je mal! Dan zit ze voor de televisie om de ceremonie in Westminster Abbey te volgen.

Zieltogende contactgroep

In de Tweede Kamer zijn er ‘Contactgroepen’ voor parlementsleden die de betrekkingen willen bevorderen met de Verenigde Staten, Duitsland, Frankrijk, België en het Verenigd Koninkrijk. Die eerste Contactgroepen floreren, maar die die met de Britten lijdt een zieltogend bestaan. Opvallend is dat slechts één D66’er (Hind Dekker-Abdulaziz) lid is van de VK-commissie, die voor de rest wordt gevormd door rechtse Kamerleden: voorzitter Derk Jan Eppink (JA21), ondervoorzitter Kees van der Staaij (SGP), zes VVD’ers (Judith Tielen, Pim van Strien, Ruben Brekelmans, Folkert Idsinga, Silvio Erkens en Roelien Kamminga), PVV’er Machiel de Graaf en Wybren van Haga (Groep Van Haga).

Voorzitter Eppink trekt er hard aan. De groep zou al een paar keer op bezoek gaan in Londen om de contacten met het Britse parlement te verstevigen. Dit is niet zonder betekenis. Bij buitenlandse zaken denkt iedereen altijd aan de minister van het gelijknamige departement, aan de premier en aan het staatshoofd. Maar ook parlementsleden kunnen een rol spelen in de betrekkingen. Minder formeel dan de ministeriële contacten, maar daardoor minstens zo belangrijk, als smeerolie in een bilaterale relatie.