In de rubriek ‘Gerry kijkt tv’ pakt dr. Gerry van der List de afstandsbediening of het toetsenbord om eens te bekijken hoe de moderne wereld in elkaar steekt. Deze week heeft hij het over Nederlands politiek drama.
Het zij Nederlandse tv-kijkers van een zekere leeftijd vergeven. Als zij Kees Prins achter een bureau zien plaatsnemen, verwachten – of hopen – ze stiekem dat hij zijn trommeltje met boterhammen opent en een collega begroet met ‘goeiesmorgens’. Dat komt doordat de acteur dertig jaar geleden een onvergetelijke indruk maakte als sullige kantoorslaaf Edgar in de hilarische ‘Debiteuren/Crediteuren’-sketches van Jiskefet.
Maar Prins is al lang niet leuk meer. Hij speelt tegenwoordig met een grimmig gezicht uiterst serieuze rollen, zoals in de serie Overspel. Ook in BuZa valt er geen lachje op zijn gelaat te bespeuren. In het tweede seizoen van dit nu op NPO1 uitgezonden politieke drama geeft hij dan ook gestalte aan een aan alcohol verslaafde weduwnaar, die als minister van Buitenlandse Zaken kampt met tal van nationale en internationale problemen.
Nederlands politiek drama heeft meestal laag niveau
Bij politieke series van vaderlandse bodem houd je je hart vast. In het buitenland weten ze er wel raad mee. House of Cards en Borgen bijvoorbeeld boden een boeiend inzicht in politiek intriges en The West Wing werd een door zowel politieke junkies als het grote publiek, hogelijk gewaardeerde klassieker.
Maar in Nederland moesten we het doen met De fractie, een ridicuul en buitengewoon slecht bekeken verhaal naar een idee van Femke Halsema. En met De val van Aantjes, een serie met bordkartonnen decors en houterig spel, waarin het voormalige lid van de Germaanse SS Willem Aantjes achter de vrouwtjes aanzat. En met Het jaar van Fortuyn, een tendentieus drama met Jeroen Spitzenberger als een karikaturaal nichterige en zelfvoldane Pim Fortuyn en Ramsey Nasr als – hoe curieus – de brave held Ad Melkert.
Frank Ketelaar is een uitstekende scenarist
Het kan overigens wel goed uitpakken. Vooral als een voortreffelijke scenarioschrijver zijn verteltalent toont. Zoals Ger Beukenkamp, die verantwoordelijk was voor het scenario van onder meer Den Uyl en de affaire Lockheed en Het land van Lubbers. Ook al liet hij zijn fantasie soms wel erg de vrije loop.
Frank Ketelaar heeft eveneens een goede naam als scenarist. Terecht. Van zijn hand waren Klem en Overspel spannende series van hoog niveau. En nu bewijst hij in het ook door hem geregisseerde BuZa dat hij knap politieke verwikkelingen in beeld kan brengen.
Fictieve serie BuZa speelt in op de actualiteit
BuZa is fictie. Maar de zevendelige, prima geacteerde serie speelt in op de actualiteit door de aandacht voor de risico’s van militaire interventies, voor bedreigingen van politici en druk van autoritaire buitenlandse regimes.
De NPO ligt momenteel nogal onder vuur. Zeker aan de rechterzijde van het politieke spectrum klinkt kritiek en valt er leedvermaak te bespeuren over de gedwongen bezuinigingen. Maar het is fijn dat de publieke omroep vooralsnog zulke mooie, intelligente series als BuZa maakt.
In de rubriek ‘Gerry kijkt tv’ beschrijft EW-redacteur Gerry van der List elke week op donderdagmiddag een moment dat hem opviel op de Nederlandse tv, Netflix, of, welja, streamingdiensten op het internet. Nooit missen? Schrijf u in voor de nieuwsbrief.