Banken veroorzaakten een kredietcrisis en centrale banken zetten de geldpersen aan. Een rijke voedingsbodem voor het geloof in cryptomunten. Maar ook in cryptoland waren ‘banken’ nodig. Ook was er hebzucht. FTX implodeerde uiteindelijk door hoogmoed en fraude, schrijft Joris Heijn.
Geld is een raar iets. Waarom is een verfrommeld briefje van 10 euro geld waard? Of een muntje met de afbeelding van de Koning? Omdat de overheid leent in euro’s en belasting eist in euro’s. Omdat centrale banken het printen en banken het gebruiken als eenheid voor je bankrekening en hypotheek.
Maar banken veroorzaakten een kredietcrisis, centrale banken zetten de geldpersen aan en overheden stelden burgers teleur. Dat was een rijke voedingsbodem voor geloof in een nieuw geldsysteem: cryptomunten. Die zouden beter zijn en gebruikers meer macht geven. Maar ook in cryptoland waren ‘banken’ nodig. Ook was er hebzucht. En er was de neiging tot wensdenken, de behoefte om mensen op een voetstuk te plaatsen.
Was dan alles hetzelfde? Nee, in deze nieuwe wereld was geen toezicht. Dus toen het crypto-imperium van de warrig ogende en kortebroekdragende Sam Bankman- Fried (FTX, Alameda) implodeerde door – waar het nu naar uitziet – een klassieke combinatie van naïeve volgers, hoogmoed en fraude, had dat eigenlijk geen verrassing mogen zijn.