De echte reden waarom de Arabieren de Joden haten

14 oktober 2015Leestijd: 5 minuten
'AFP'

Is er één Arabisch land waar wel toekomst, werk en vrijheid bestaan, ondanks een cultuur die geen innovatie en modernisering toelaat? Met het overweldigende succes van hun staat hebben de Joden ons vernederd: dit is de kern van de waanzin waaraan Palestijnen en de meeste andere moslims lijden.

Voordat u verder leest, moet u eerst deze video bekijken. Niet wachten. Duurt maar anderhalve minuut.

Gezien? Dit gebeurde dinsdag in Jeruzalem. Een Palestijn rijdt in op Joden en slaat vervolgens met een hakmes op ze in. De haat spat van het beeld af.

Heilige moskee

Waarom haat hij de Joden?

Palestijnen schijnen de Joden te haten… volgens de Volkskrant en andere linkse media in het Westen om het volgende: ‘De aanleiding van de geweldsgolf, die zo’n twee weken geleden begon, is de toename van Joodse bezoekers op de Tempelberg, waar de voor moslims heilige Al Aqsa-moskee staat.’

Niet dat feiten enig verschil maken, maar ik blijf ouderwets aan feiten hechten. Dit zijn de cijfers van de jodenbezoek aan de Tempelberg: vorig jaar bezochten 12.000 Joden de Tempelberg, ofwel 33 per dag. Dat kun je veel noemen, toch?

Maar vergeleken met het aantal christenen is het niets: 200.000. En het aantal moslims dat de berg bezoekt, bedraagt jaarlijks 4 miljoen, dat zijn er 11.000 per dag. Maar die verdomde 33 joden per dag, daar gaat het kennelijk om. Gaat het hier echt om? Nee.

Propagandamachine

De Volkskrant wil niet melden dat de propagandamachine van de Palestijnen al jaren op volle toeren draait. Inzet is de Al Aqsa-moskee op de Tempelberg. Die willen de Joden slopen, is het verhaal.

Het gaat verder, volgens die propaganda: er hebben nooit Joodse tempels op de berg gestaan, er heeft zelfs nooit een Joods volk in dat gebied geleefd.

Religieuze ijver en tribale Arabische eergevoelens vormen een angstaanjagende combinatie. Het is de kern van dit Israëlisch-Arabische conflict. Moslims in de regio weigeren te leven met een superieure Joodse staat.

Joden horen tweederangs burgers te zijn, zo heeft de islam vastgesteld, en een Joodse staat op grond die voor altijd islamitisch zou zijn, is helemaal uit den boze, en dus object van haat.

Dictatuur

Er zou niets aan de hand zijn als op het gebied van de staat Israël een dictatuur door en voor moslims zou bestaan. Er heerst in elk buurland van Israël een dictatuur, en veel etniciteiten, sektes en voeren daar strijd met elkaar.

Is het leven van Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever erger dan in Jordanië, of in de zogenaamde vluchtelingenkampen in Libanon of Syrië? Nee.

Maar de gedachte dat moslims tweederangsburgers zijn onder verachte, vervloekte Joden, die, zoals de islam leert, de boodschappen van Allah aan hun profeten hebben vervalst – ja, de Joodse profeten waren geen Joodse profeten maar waren moslims avant la lettre, aldus de islam – is onverdraaglijker dan de gedachte dat zo goed als alle Arabische volken onder tirannen en dictators moeten leven. Want dat laatste is de normale toestand in die wereld.

Conflict

Dit conflict is dus geen conflict over land, maar over religie en cultuur. Lange tijd is de formule ‘land for peace’ bepalend geweest voor de ‘vredesonderhandelingen’. Maar het gaat niet om land.

Gaza is geheel ‘judenrein’ maar Hamas blijft bezig de Gazanen op te hitsen en op te roepen om het einde van de ‘zionistische entiteit Israël’ tot stand te brengen.

Dat begrijpt de hele Arabische, misschien wel de hele islamitische wereld. Een Joods land is een onverdraaglijk verschijnsel. Het naakte bestaan van het Joodse land – rijker dan Frankrijk, machtiger dan Egypte – wordt ervaren als een continue vernedering.

Bedoeïenen

Ja, hier komt het eer-schaamtemodel van de Bedoeïenen om de hoek kijken, het model dat burgerlijke samenlevingen onmogelijk maakt aangezien de eer van de groep boven alles staat.

Onder de kop ‘Er is geen hoop dus vechten ze‘ schreef NRC-correspondent Derk Walters het zoveelste zinloze stuk – zinloos omdat hij, en bijna alle andere correspondenten, weigert de context te benoemen.

Walters citeert een Palestijn: ‘Er zijn hier jonge mensen die nog nooit een goede dag hebben gehad in hun leven. Ze hebben geen economie, geen toekomst, geen werk. Dus wat kun je verwachten?’

Maar de essentiële vraag luidt: is er één Arabisch land waar wel toekomst en werk en vrijheid bestaan na de bevolkingsexplosies van de afgelopen zestig jaar en een cultuur die geen innovatie en modernisering toelaat? Ligt het echt aan Israël dat het op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza slecht gaat? Welnee.

In alle Arabische landen is het minstens zo erg gesteld met jongeren. Zelfs in het schatrijke Saudi-Arabië is de jeugdwerkloosheid enorm. En in Israël? Daar verdien je gemiddeld evenveel als in Frankrijk en Australië. En dus wordt het gehaat.

Levendig

Gisteravond laat liep ik nog door Tel Aviv. Het was druk op straat. De terrassen zaten vol en waren levendig. Er werd gelachen, gezoend. De wolkenkrabbers stonden vol in het licht.

Dit is niet de angstige stad van een wankelend land met een identiteitscrisis, ook al wordt dat beweerd door de redacteuren van de linkse krant Haaretz, die zo ongeveer de Bijbel is voor westerse correspondenten. Haaretz is een piepkleine krant voor een groepje linkse radicalen. Maar ze zetten de toon in het Westen.

De Palestijnen kunnen nooit van Israël winnen. Ja, ze kunnen Israël vernietigen – met als bijverschijnsel dat ze zichzelf vernietigen. Maar zo ver durven ze tot nu toe niet te gaan.

Ze schieten raketten af op Israël, steken mensen dood, en als Israël terugslaat, gillen ze dat de Joden disproportioneel geweld gebruiken.

Bende

Er is geen oplossing. De facto bestaat de Palestijnse staat al, en het is dezelfde corrupte, rechteloze bende als elders in de Arabische wereld. Nog meer staat? Wat willen ze ermee? Ze willen een leger om Israël mee te vernietigen. Jongens genoeg.

Israël zal dat nooit toestaan. Er resteert dus niets anders dan de status quo. Met de gewelddadige psychotische uitbarstingen die we in de video zien.

Met het overweldigende succes van hun staat hebben de Joden ons vernederd – dit is de kern van de waanzin waaraan Palestijnen lijden, en het is de kern waaraan de meeste moslims lijden: met het overweldigende succes van hun cultuur hebben de ongelovigen in het Westen ons vernederd.

Overbevolking

Er kan geen levensvatbare Palestijnse staat bestaan, tenzij je met levensvatbaar corruptie en onderdrukking bedoelt. Misschien bestaat er überhaupt geen levensvatbare Arabische staat. De catastrofale overbevolking heeft een normale groei van de mogelijkheden onmogelijk gemaakt.

Syrië exporteert nu een deel van zijn overbevolking naar Europa. De opgefokte jongeren van andere Arabische landen zullen volgen.

Er is geen hoop in de Arabische wereld, Derk Walters, en dus haten ze de Joden. Binnenkort meer vanuit het magische, dynamische Tel Aviv.