Is er een oorlog gaande tussen moslims en niet-moslims? Je zou het haast denken, maar nog altijd zijn verreweg de meeste slachtoffers van Al-Qa’ida, IS en de Taliban zelf moslims.
Oergeweld heerst over de wereld van de islam. Van het Midden-Oosten tot Afrika verschijnt het sadistische geweld, dat in de Middeleeuwen ‘het satanische’ werd genoemd. We moeten voorzichtig zijn met het gebruik van theologische termen.
Het islamitische terrorisme neemt echter een vorm aan die we slechts in termen van het kwaad kunnen duiden.
In opdracht van Islamitische Staat is een gevangengenomen Jordaanse piloot levend in brand gestoken. De jonge piloot Moaz al-Kassasbeh leeft niet meer. Laat je niet misleiden door chic geklede islamitische fundamentalisten: de islamisten zijn niet vreedzaam en verlangen tot in hun vezels naar geweld.
Marteldood
De chic pratende fundamentalisten van soennitische of sjiitische huize willen de wereld voor de gek houden – ze willen doen voorkomen dat ze niets met geweld hebben te maken. Maar ze zijn heer en meester wat betreft het geweld.
De Jordaanse piloot werd met geduld en zorgvuldigheid naar zijn marteldood begeleid. Ondanks alle bombardementen namen ze de tijd om in een ruïne een kooi te produceren voor een krijgsgevangene.
Vervolgens werd de 26-jarige piloot met sadistische precisie in brand gestoken. De producenten van deze reële horrorvoorstelling zijn geduldige, satanische kunstenaars. Ze genieten van het zien van lijden, van de geur van brand en benzine. Dat bedoel ik met satanisch geweld.
Ter legitimatie van het geheel verschijnt aan het einde een gezegde van Ibn Taymiyyah (1263-1328).
Misleiden
De Egyptische Moslimbroeders, de baardmannen met een das, zijn even barbaars als IS. Want ook zij willen de regels van de sharia toepassen: handen afhakken, steniging van overspelige vrouwen, oog om oog, tand om tand, et cetera.
Ze zijn ook bereid om compromissen te sluiten teneinde de wereld te misleiden. In de ogen van een islamist is de wereld een object dat moet worden veroverd. Dat is niet onlogisch, aangezien de mensheid slechts onder de islam en de wetten van de islam gelukkig kan worden.
En daartoe moet de wereld met geweld of sluwheid worden omgebouwd, bedreigd en misleid.
De sjiitische fundamentalisten zijn geen haar beter dan hun soennitische broeders. In het islamitische Iran van Khomeini werden in de jaren tachtig van de vorige eeuw vormen van geweld aangewend die ons sterk doet denken aan IS.
Stokslagen
De folteraars folterden niet alleen maar omwille van informatie; het uiteindelijke doel van de folteringen was om iemand te bekeren tot de islam. Zo bestraften ze een vrouw van voorbij de zestig in de Ewin-gevangenis met stokslagen op haar voeten, terwijl haar man moest toekijken.
Beiden bekenden en bekeerden. Zelfs na de bekering werden velen een paar jaar later, in opdracht van Khomeini, massaal gedood en in massagraven begraven.
Ongehuwde vrouwelijke gevangenen werden verkracht omdat in hun visie een maagd niet mag worden geëxecuteerd. Na de verkrachting werden ze geëxecuteerd.
Oergeweld
Sjiitische en soennitisch fundamentalisme zijn twee kanten van dezelfde medaille: het islamofascisme. Laat je dus niet misleiden door barbaren met een verlangen naar oergeweld.
Moeten we tot de conclusie komen dat niet-moslims in staat van oorlog verkeren met moslims?
Willen alle moslims niet-moslims doden? Deze vragen houdt dezer dagen velen bezig.
De meeste mannen en vrouwen die in opdracht van imam Khomeini en zijn bende werden gedood, gemarteld en verkracht, waren geboren moslims. Zij waren geen christenen of aanhangers van een andere religie.
De meerderheid van de slachtoffers werd weliswaar gevormd door seculiere moslims, linkse moslims of atheïstische moslims, maar zij werden door Khomeini tot kafir (ongelovige) verklaard, om te worden vermoord.
Diepe wortels
De traditie van takfir-verklaring heeft in de sjiitische richting even diepe wortels als in de soennitische richting.
De meeste mannen en vrouwen die in opdracht van Al-Qa’ida-Taliban zijn vermoord, gestenigd en verkracht, waren eveneens moslims. Elke week komen moslims om het leven in Afghanistan en Pakistan.
En ook de meeste slachtoffers van IS zijn moslims. De militaire tak van de politieke islam is de grootste vijand van de moslims. Is dat onlogisch?
Nee, voor het oprichten van een islamitisch regime zullen in de eerste plaats de moslims worden afgeslacht die niet willen bekeren tot de ware islam. Hetzelfde geldt voor de soennitische bewegingen van Al-Qa’ida en IS. Ook zij zijn bezig met de reïslamisering van moslims.
Profeet
Wie niet luistert, wordt gedood. Waarom pleegt de IS nu zo veel wreedheden? Toen de Taliban aan de macht kwamen, pleegden ook zij wrede misdaden. Dat hebben ze van hun profeet geleerd.
Ook de profeet Mohammed gebruikte het aanjagen van vrees als een regeermethode bij de oprichting en de vestiging van zijn staat.
De islamofascisten zijn bezig om moslims uit te roeien ter voorbereiding van de komst van de echte moslims.
Er is dus geen oorlog gaande tussen moslims en niet-moslims. De in brand gestoken Jordaanse piloot Moaz al-Kassasbeh was een moslim, evenals talloze Koerden, Syriërs en Irakezen.
Er is wel een oorlog gaande tussen het islamofascisme en de tolerante beschaving. Islamofascisten willen met wreedheden moslims en niet-moslims dwingen tot capitulatie.
Verwar de slachtoffers van het islamofascisme niet met de daders, verwar dus de gewone moslims niet met de islamofascisten.