Europeanen gaan de Amerikanen hard achterna wat betreft overgewicht, alleen Nederlanders zijn de uitzondering op de regel. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) verwacht een ‘overgewichtscrisis van enorme omvang’.
In 2030 zijn veel meer inwoners van Europa zwaarlijvig, staat in een rapport dat de WHO woensdag publiceert.
Te dik
Om obesitas in Europa te meten, maakt de WHO gebruik van de Body Mass Index (BMI). Dat is een berekening die wordt gemaakt aan de hand van het gewicht en de lengte van iemand. Bij een BMI van tussen de 25 en 30 is er sprake van overgewicht. Bij een BMI van 30 of hoger is er sprake van obesitas.
In 2010 was 54 procent van de mannen in Nederland te dik, en in 2030 is dat nog minder dan de helft, verwacht de WHO. Het percentage mannen met obesitas daalt naar verwachting van 10 naar 8 procent. Onder vrouwen daalt dat percentage van 13 naar 9 procent.
Stijgen
Landen die hard stijgen als het gaat om overgewicht zijn: Ierland, Spanje, Griekenland, Zweden, Oostenrijk en Tsjechië. Vooral om Ierland en Griekenland zijn er zorgen. De WHO voorspelt dat in 2030 89 van de Ierse mannen en 77 procent van de Griekse mannen overgewicht heeft.
Wat kunnen landen doen om dit doemscenario tegen te gaan? ‘Er is geen kant-en-klaar plan om deze epidemie tegen te gaan, maar overheden moeten meer doen om marketing van ongezond eten tegen te gaan en gezond eten betaalbaar te houden,’ zegt dokter Laura Webber, die samenwerkte met de WHO tegen persbureau Reuters.
Obesitas-paradox
Hoewel er vaak wordt gewaarschuwd voor de negatieve gevolgen van overgewicht, is het niet altijd slechter om dik te zijn. Weekblad Elsevier schreef vorige maand over de zogeheten obesitas-paradox. Uit diverse studies is gebleken dat mensen met overgewicht langer leven.
De schotse arts Malcolm Kendrick, die het boek Doctoring Data schreef, ruikt politieke correctheid. Artsen en autoriteiten hebben zich vastgebeten in de theorie dat overgewicht ongezond is en durven niet toe te geven dat het allemaal een vergissing is. Hij raadt slanke mensen aan meer te eten en zo gezonder te worden.
Een verklaring voor de obesitas-paradox zou kunnen zijn dat ziekten die door dikten ontstaan (diabetes, hart- en vaatziekten) steeds beter behandelbaar en dus onzichtbaarder worden. Een andere mogelijke verklaring is dat wanneer iemand eenmaal ziek is, het bij het genezingsproces juist helpt om een paar kilo reserve te hebben.
Ook is het mogelijk dat de cijfers worden vertekend door roken en kanker. Kankerpatiënten vallen niet zelden zorgwekkend af. En ‘ongezonde’ rokers zijn doorgaans slanker dan ‘gezonde’ niet-rokers.