Moest hij opstappen? Of verliet Alber Elbaz zelf modehuis Lanvin? We zullen ongetwijfeld de komende dagen wel horen of lezen wie of welke onmin de oorzaak was voor de breuk.
Het blijft voorlopig raadselachtig hoe het heeft kunnen gebeuren dat de bijzonder talentvolle Alber Elbaz verdwijnt bij het 125 jaar oude, ingedutte modehuis Lanvin dat hij zo liefdevol de afgelopen 14 jaar wakker kuste, restaureerde en liet gloriëren. En waar hij ogenschijnlijk met veel plezier werkte. En onder zijn vleugels als algemeen creatief directeur liet Elbaz ook nog de Nederlandse Lucas Ossendrijver excelleren als Lanvin-mannenmodeontwerper. Heeft het opstappen van Elbaz ook gevolgen voor Ossendrijver?
Te hoge eisen
De breuk tussen Elbaz en Lanvin kwam onverwacht. De modegeruchten- en de analyse-machine was nog op volle sterkte aan het draaien over het vertrek en de opvolging van de Belg Raf Simons. Hij zegde eerder deze week onverwacht zijn toppositie als creatief leider op bij modehuis Dior.
Raf Simons meldde te vertrekken om persoonlijke redenen en om meer tijd te hebben voor zijn passies (onder meer beeldende kunst en zijn eigen mannenmodelabel).
Waarom? En wie nu? Waren de veel gestelde vragen. En waren de eisen die nu worden gesteld aan ontwerpers niet te hoog nu de mode met soms wel acht collecties per jaar en in alle openheid via internet in zo’n razend tempo verloopt?
Dior-kandidaat
In de poging de fragmenten te lijmen en de vragen te beantwoorden die Simons’ abrupte, maar blijkbaar in goede harmonie met de Dior-bazen verlopen vertrek opriep, viel hier en daar al de naam van de Israëlische in Marokko geboren ontwerper Alber Elbaz. Ook hij klaagde over tijdgebrek. En ook hij werd gezien als geschikte kandidaat voor de plots ontstane Dior-vacature.
Maar Elbaz was toch geheel én gelukkig geklonken aan Lanvin? Het modehuis dat hij zo geweldig tot leven had gebracht en waarmee hij zo te zien dik tevreden nog onlangs een pracht expositie had samengesteld in Parijs om het 125-jarig jubileum te vieren.
Autoriteiten en oude ontwerpers buitelden deze week over elkaar over werkdruk en de snelheid van de mode. Duizendpoot Karl Lagerfeld (82) zei spits dat alleen goede toreadors zich in de mode-arena moesten wagen. Giorgio Armani (81) pleitte juist voor meer rust. En plots kwam daar het bericht dat ook Elbas en Lanvin op het punt van scheiden stonden.
Minder bewondering
Zijn vertrek is inmiddels officieel bevestigd. Maar naar het hoe en waarom blijft het gissen. Was Elbaz ontevreden met zijn baas, de Taiwanese magnaat mevrouw Shaw-Lan Wang (74), omdat ze verkoop van het modehuis wel overwoog, maar er geen vaart achter zette, de verkoopprijs te hoog inschatte en ondertussen niet voldoende in Lanvin’s toekomst investeerde?
Of was de Lanvin-directie uiteindelijk teleurgesteld in Alber Elbaz omdat zijn collecties de laatste seizoenen minder aansloegen en bewondering oogsten? Succes, en dat geldt ook voor Lanvin-mannenmodeontwerper Lucas Ossendrijver, laat zich niet jaren lang prolongeren.
Hoe het ook is, Alber Elbaz (die al eerder in zijn loopbaan een gedwongen en weinig verheffend vertrek bij modehuis Yves Saint Laurent meemaakte), heeft bewezen een uniek ontwerptalent te zijn. Een echte ontwerper met een uitzonderlijk gevoel voor hoogst aantrekkelijke, maar nooit oncomfortabele vrouwenmode.
Humor
Wat zullen veel vrouwen hem dankbaar zijn en wat heb ik met plezier zijn vele, mooie shows mogen verslaan. En ook genoten van zijn gevoel voor humor waarbij hij zelfspot over zijn omvang nooit schuwde (waarschijnlijk om anderen voor te zijn).
Zo noteerde ik naar aanleiding van zijn speech in Londen vijf jaar geleden: De eveneens geestige en behoorlijk bolle Elbaz was op drift: ‘Mijn moeder is zo blij dat ik eindelijk aan de vrouw ben, al is het Jeanne Lanvin’, sprak hij over de verbintenis met het modehuis waarvan de oprichtster al jaren dood is. Over zijn omvang: ‘En waarom ben ik in alles een control freak, maar kan ik geen sandwich weerstaan?’
En om in deze week vol van breuken ook niet te somber te doen: de modehistorie kent heel veel scheidingen en geruzie. Hoewel ze vroeger wel meer achter de schermen werden uitgevochten. En bijna altijd bracht het vervolg allerlei kansen voor vele betrokkenen.