Romantische Ralph Lauren doet van alles met schapen

20 februari 2015Leestijd: 4 minuten
'AFP'

Donderdag sloot de lange en ijskoude New York Fashion Week met de collecties voor najaar 2015 af met in de ochtend een wollige show van Ralph Lauren. ’s Middags was er een vroege 70s show van Calvin Klein en ’s avonds een prachtige dramatische en sensuele show van Marc Jacobs.

Bij de perfect verzorgde show van Ralph Lauren-show lag op het beige zitkussen een beige map met daarin korte omschrijvingen van de getoonde outfits.

En onderaan de vermelding dat Ralph Lauren afziet van het gebruik van bont en dat alles wat op bont lijkt, gemaakt is van shearling, dus schapenhuid. Geruststellend? Waarschijnlijk niet voor iedereen en zeker niet voor het schaap.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Nou, Ralph Lauren deed exceptioneel veel met schaap en ook met geit (vooral de luxe wol van de cashmere-geit). De vele harige kledingstukken en accessoires, die soms verdacht veel op nerts en vos leken, maakten de collectie weelderig.

Franje

Sowieso was de parade van kleding een wandelende encyclopedie van ouderwetse handwerktechnieken die veel romantische effecten opleveren. Van haakwerk tot macramé, van riant geknoopte franje tot gebloemd kant.

Maar Lauren weet maat te houden. Naast veel volume in warme wol en shearling presenteerde hij ook zijn gestroomlijnde stukken. Met recht stukken! Heerlijke sensuele feestjurken in een heldere, vloeiende lijn.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

En hij vergat ook niet om zijn gebruikelijke kijk op de mix van mannelijk en vrouwelijk te leveren. Dit maal in de vorm van strakke zwarte wollen mannenpakken (met schapenbont) en een lange zwarte rok gecombineerd met wit hemd, zwarte das, bretels en colbertje.

Calvin Klein

De overgang van de eindjaren zestig naar de jaren zeventig was in de mode een spannende tijd. Strakke gestroomlijnde kleren geïnspireerd op de ruimtevaart in mini- of in maxilengte wisselden elkaar af.

Francisco Costa, de ontwerper van de Calvin Klein vrouwenmode, dook met zijn najaarscollectie daar geheel in. Mini-jurkjes, maxi-jassen en broeken met wijduitlopende pijpen en sculpturale versieringen (broches als kleine beeldhouwwerken en grote glanzende metalen siernoppen) in overduidelijk 60s/70s-stijl waren het resultaat.

Dat klinkt als een groot déjà-vu met allemaal bekend terrein. Dat was het ook zeker geweest als Costa niet zijn troef had uitgespeeld: zijn talent om indruk te maken en grenzen te overschrijden met nieuwe en/of opvallende materialen die verre verwanten leken van veulen, satijn en leerpatchwork.

Alles bijeen speels en fraai en soms ook mooi minimalistisch, maar toch miste de verrassing die de Calvin Klein-collecties doorgaans toonden door allerlei artistieke vormvondsten op de catwalk te brengen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Marc Jacobs

Precies een minuut voor de afgesproken tijd van zes uur begon de Marc Jacobs-show. Twaalf minuten later had de ontwerper met een buiging bedankt voor het hartelijke applaus. In het dozijn minuten daartussen voerde hij zijn publiek (dat bij het entree een wodka met limoen als opwarmer kreeg) visueel dronken.

In een geschilderd decor in de stijl van creatieve Cecil Beaton en het interieur van de oude modegoeroe Diana Vreeland dat de gehele hal en de catwalk omspande, presenteerde Jacobs op bijna spookachtige modellen en met een licht- hysterische soundtrack een rijk gedecoreerde, jaren dertig/veertig/zeventig-gala-mode die echt overdonderde.

Met brede bontcapes, vloerlange, wijde plooirokken, met veel zwart (ook voor een enkele doorkijkjurk en transparante rokken), schitter-effecten, brokaat, weelderige dessins en onverwachte kleurige uitschieters.

Veel referenties aan voorbije tijden, zoals New Look-ensembles en enkele sluike jurken die alsnog smeekten om door Kees van Dongen geschilderd te worden, verhinderden niet om ook de waarde voor de toekomst van de rijke, overdadige collectie in te zien. Het was een sublieme ode aan bijna brutale en sensuele romantiek die zeker in bredere kring zal aanslaan.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Het bijwonen van de Marc Jacobs-show betekende een langer verblijf in New York (Elsevier was de laatste van de Nederlandse modeverslaggevers-Mohikanen), maar ook een  verrukkelijke afsluiting van een modeweek.