‘Mannelijke schoonheid noodt, smeekt, schreeuwt om grondige studie,’ aldus de Belgische journalist Jelle van Riet, die op zoek ging naar de mooiste man ter wereld.
Het wel erg vrolijk genoteerde verslag van deze queeste (zoals de schrijfster het vele malen noemt) werd het boek En God schiep de man (uitgeverij Lannoo). Lichte kost die in boekvorm zwaar leesvoer oplevert.
Billen van Bond
Toegegeven, ik kan er ook wat van. Alleraardigst allitereren. Of net iets te veel grappen met woorden. Het had weinig gescheeld of er had boven dit blog gestaan: zoektocht naar schoonheid valt lelijk tegen.
Maar het boek van de Belgische Jelle van Riet maakt behoedzaam. Haar En God schiep de man is een wel erg vet aangezette en te lange tekst over de ‘Billen van Bond’ en ‘Botox Bobo’.
En de gemaakte wijze waarop ze de lezer direct aanspreekt en zichzelf voortdurend een dienares van lezer en queeste noemt, wordt snel hinderlijk. Ze overschaduwt zichzelf en dat lijkt jammer van alle moeite.
Overeten
Een stevig tijdschriftartikel had als formaat beter gepast bij de toon van de schrijfster. Het is met het duiden van de mannelijke schoonheid nu als met foie gras. Sommigen moeten er al helemaal niets van hebben, maar zelfs de liefhebber weet dat je je snel overeet als je niet doseert.
Het idee antwoord te zoeken op de vraag wie het ideaalbeeld van man of vrouw bepaalt, is goed en verdient aandacht. Maar die aandacht heeft dit onderwerp al vele malen in vele vormen gehad.
Jelle van Riet (1971) ging samen met fotografe Elisabeth Broekaert (1964) op pad om diverse deskundigen te ondervragen over de ideale buitenkant van de man. Dat zijn vele specialisten van wisselend niveau en met diverse visies.
Het zijn onder anderen de personal trainer van Daniel ‘007’ Craig, ontwerper Dries Van Noten, fotograaf Willy Vanderperre, auteur/bioloog Midas Dekkers en als dé ervaringsdeskundige mooie Arie Boomsma. En ook nog de modejournalist De Greef die dit blog schrijft en joviaal door de schrijfster ‘Encyclopedie’ wordt genoemd in het boek.
Kale man
Juist omdat ik door Jelle serieus werd ondervraagd, is het hinderlijk om in het boek zoveel luchtige ballast weg te moeten werken om de kern van haar zoektocht naar de mannelijke schoonheid te ontdekken. En de bijgeleverde fotografie werkt ook niet verhelderend of maakt het onderwerp ook niet meer inzichtelijk.
Misschien moet journalist Van Riet de volgende keer gewoon dichter bij huis blijven. Haar man, de zanger Helmut Lotti, droeg jaren een pruik. Het hoe en waarom daarvan en het afzetten ervan zou een serieuze en waardevolle tekst over het mannelijk ideaalbeeld kunnen zijn.