De eenheid, snelheid en vastberadenheid die de Europese Unie eerder uitstraalde bij de boycot van Rusland, is ver te zoeken, schrijft René van Rijckevorsel. Dat is niet goed.
Eenheid en vastberadenheid. Niet eerder straalde de Europese Unie (EU) zoveel daadkracht uit als in die eerste maanden na de inval in Oekraïne op 24 februari. De oorlog van Vladimir Poetin werd collectief in grote woorden veroordeeld en het ene na het andere pakket met ongekende sancties unaniem goedgekeurd. Zelfs een verbod op import van Russische steenkool binnen een half jaar leverde geen hoorbare protesten op bij de lidstaten.
Lees ook dit eerdere stuk van René van Rijckevorsel: Scheurtjes in het Europese anti-Poetin-bastion
In de eerste vijf sanctiepakketten ontbraken olie en gas nog. Een importverbod daarop zou Rusland het hardst treffen, want nu levert de export ervan Moskou zo’n 700 miljoen tot 1 miljard euro per dag op. Zo’n boycot zou ook een eind maken aan de bijzonder ongemakkelijke situatie dat de EU indirect de manschappen en wapens van Poetin financiert, die de bloedige oorlog in Oekraïne mogelijk maken.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
- Bent u al abonnee, maar heeft u nog niet een account? Maak die dan hier aan. Extra uitleg vindt u hier.
Reeds op EWmagazine.nl geregistreerd?Log dan direct in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout
Uw sessie is verlopen
Wilt u opnieuw inloggen