Premium Lock Mondkapjes in tijden van oorlog: brevet van onvermogen voor de Tweede Kamer

10 april 2022Leestijd: 4 minuten
Minister Hugo de Jonge: zorgen om eigen beeldvorming. Foto: ANP

Terwijl de gruwelijkheden van de Russische oorlog tegen Oekraïne de wereld schokten, beheerste een twee jaar oude mondkapjesdeal waarbij Hugo de Jonge al dan niet betrokken was de Tweede Kamer, die zichzelf voor schut zette. Toch is het een belangrijke democratische verworvenheid om ook nu zo’n ogenschijnlijk onbenullig debat te kunnen voeren, schrijft Philip van Tijn.

Philip van Tijn is bestuurder, toezichthouder en adviseur. Hij schrijft wekelijks een blog over de actualiteit.

Mondkapjesdebat is voor iedereen een blamage‘ was de kop boven een beschouwing over het Kamerdebat door Carla Joosten, en die kop dekte de lading. De auteur had niet alleen een probleem met de vorm en inhoud van het debat, maar ook met het moment: kun je het je veroorloven om een half etmaal te debatteren over de vraag hoe het ruim twee jaar geleden precies is gegaan met de mondkapjes, en vooral met de rol daarin van minister Hugo de Jonge (CDA)?

Mondkapjes zijn immers een vervagende herinnering en de oorlog in Oekraïne is 24/7 in al zijn gruwelijkheid te ervaren in de huiskamer en op onze tablet, zo vat ik het in mijn eigen woorden maar even samen.

Mondkapjesdebat

Lees het commentaar van Carla Joosten: Mondkapjesdebat is voor iedereen een blamage

Carla Joosten is de enige niet: vrijwel iedereen die over het debat berichtte, biechtte op een of andere wijze deze gêne op. Zelf worstel ik (sorry, eigenlijk een begrip dat gekaapt is door het CDA) ook met die ambivalentie: terwijl duizenden sterven in een strijd die in wezen gaat tussen (ontluikende) democratie en harde dictatuur, zijn 150 Kamerleden en twee ministers bezig met details van details, met woordenspelletjes, met elkaar overtroeven in quasi-spitsvondigheden en quasi-verontwaardiging. Schande!

Bijna een wetmatigheid: hoofdzaken worden bijzaken

Maar tegelijkertijd denk ik: is dit gezever, gezeur en geëmmer niet juist een verworvenheid van de democratie, die niet leeft bij oekazes en verhoren, maar bij discussies, vaak op de vierkante centimeter?

Ik hel over naar die tweede gedachte, maar met de aantekening dat hier zeker geldt dat overdaad schaadt. Want het is zeker geen verworvenheid om zo’n debat in oeverloos gezwets te laten ontaarden en ook al niet om eindeloos te herhalen wat in alle toonaarden al is gezegd en geconstateerd. In dat opzicht was dit mondkapjesdebat helaas een product van deze tijd, waarin zijlijnen en bijzinnen het zicht op de hoofdlijnen en hoofdzinnen belemmeren. Ook daar de luxe van overdaad.

Premium Lock

Laden…

Premium Lock

Word abonnee en lees direct verder

Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.

  • Bent u al abonnee, maar heeft u nog niet een account? Maak die dan hier aan. Extra uitleg vindt u hier.

 

Premium Lock

Verder lezen?

U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.

Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?

Bekijk abonnementen

Premium Lock

Er ging iets fout

Premium Lock

Uw sessie is verlopen

Wilt u opnieuw