Waar komt toch het idee vandaan dat we ex-terroristen ‘moeten’ vergeven?

Allerlei mensen die nooit op de dodenlijst van de Hofstadgroep hebben gestaan, vinden dat ex-terrorist Soumaya Sahla een tweede kans verdient. Dat is veel te makkelijk, schrijft Roelof Bouwman.

Steeds minder Nederlanders – het is een open deur van jewelste – noemen zichzelf christen. Ook het aantal kerken slinkt in hoog tempo. Toch worden we nog altijd omringd door woorden en ideeën met een bijbelse reuk.

Zo zijn veel christelijke politici gewend de term ‘rentmeesterschap’ te gebruiken, vooral in debatten over milieu- en klimaatbeleid. Het zou hier gaan om een ‘goddelijke opdracht’.

Rentmeesterschap is helemaal geen populair woord in de Bijbel

Bij die redenering zijn al vaak kritische kanttekeningen geplaatst. Want anders dan dikwijls wordt verondersteld, is rentmeesterschap in de Bijbel helemaal geen populair woord. In het Oude Testament komen we het bijvoorbeeld nergens tegen. In het Nieuwe Testament duiken wel een paar keer rentmeesters op, maar nergens in verband met (zorg voor) de natuur, het milieu of het klimaat.

‘Dat de schepping aan de mens in beheer is gegeven en dat de mens zich hierbij als een rentmeester moet gedragen, is niet als bijbels aan te merken,’ concludeerde de Leidse emeritus hoogleraar milieuwetenschappen J.J. Boersema in 1997 in het CDA-tijdschrift Christen Democratische Verkenningen. ‘De rentmeester in de Bijbel is doorgaans iemand die over het geld gaat.’

Toch lijkt het concept van de mens als rentmeester over de natuur onverwoestbaar. Misschien wel omdat moderne gelovigen zich liever assistent van God voelen dan Zijn onderdaan.

Soumaya Sahla ‘moest’ worden vergeven

Een ander, minstens zo populair woord met een bijbelse klank is ‘vergeving’. Ook vorige week hoorden we het weer een aantal keren voorbijkomen: in de discussie rond Soumaya Sahla, voormalig lid van de islamitische Hofstadgroep.