Hoe nuttige idioten aan de VU de Chinese dictatuur legitimeren

Door China gefinancierde onderzoekers van het Cross Cultural Human Rights Centre van de Vrije Universiteit in Amsterdam trekken het universele karakter van mensenrechten in twijfel. Ze staan in een lange traditie van nuttige academische idioten die mensenrechtenschendingen in dictaturen legitimeren, schrijft Afshin Ellian.

Despotische staten zoeken altijd naar een theoretische fundering, ofwel een relativistisch narratief tegen de mensenrechten. Dat wordt zelden in Peking of Teheran verzonnen. Sommige westerse intellectuelen voorzien de despoten van een relativistisch narratief. De aanval op de universele geldigheid van de mensenrechten gaat gepaard met economische en culturele (relativistische) motieven.

De basis van de aanval op het universalisme werd gelegd met het waarheidsrelativisme: de Iraanse of Chinese waarheid is iets anders dan de Nederlandse waarheid. ‘Wat jullie foltering noemen, noemen wij islamitische disciplinerende tuchtiging,’ opperde ooit een ayatollah.

Waarom merken Oeigoeren niks van ‘cross-culturele’ dialoog?

Toen de waarheid op het altaar van de relativisten werd geofferd, bleef weinig van de universaliteit van mensenrechten over. Om het relativistische narratief toch verkoopbaar te maken, voegde men er een extra motief aan toe: het relativistische narratief biedt de mogelijkheid voor een vruchtbare dialoog. Daarmee bevestigt de westerling de Iraanse of Chinese machthebbers in hun verwerping van mensenrechten, om vervolgens met elkaar in dialoog te treden. Is China of Iran veranderd, sinds de ‘cross-culturele’ dialoog? Waarom merken de Oeigoeren niks van die vruchtbare dialoog?

Nee, het despotisme kent geen innerlijke dialoog of verandering. In alle rapporten van de inlichtingendiensten worden China, Rusland, Iran en Noord-Korea genoemd als landen die westerse technologieën zouden stelen, politieke partijen, bedrijven, onderwijsinstellingen of individuen willen beïnvloeden en een uitgebreid inlichtingennetwerk in de democratische landen opzetten. Desalniettemin hebben de westerse universiteiten hun deuren wijd opengezet, niet alleen voor gewone wetenschappers en studenten uit de onvrije landen, maar ook voor de staten van de onvrije landen.

VU doet onderzoek naar mensenrechten met geld Chinese universiteit

Een voorbeeld van een succesvol Chinees project is het Cross Cultural Human Rights Centre, verbonden aan de Vrije Universiteit (VU) in Amsterdam. Na een uitvoerig onderzoek berichtte de NOS dat dit zogenaamde onderzoekscentrum aan de VU onderzoek doet naar mensenrechten met behulp van geld van een Chinese universiteit.

Alle universiteiten in China staan onder streng toezicht van de staat, en dus van de Communistische Partij. Wanneer een Chinese universiteit een Amsterdams project financiert, is dit met goedkeuring en steun van de Chinese staat en inlichtingendienst. De Chinese inlichtingendienst gaat niet zelf rechtstreeks investeren in zo’n netwerk, maar doet dat indirect. Dit is een zuiver voorbeeld van de financiering van een stichting door een onvrij land.

Is het niet opmerkelijk dat China het onderzoek naar mensenrechten in Amsterdam financiert, terwijl in China niet mag worden gesproken over mensenrechten? Stelt u zich voor dat Iran een stichting financiert voor onderzoek naar vrouwenrechten in Amsterdam!