Bij verkiezingen kiezen we volksvertegenwoordigers. Toch wil D66-minister Kajsa Ollongren een stembiljet waarop hun namen ontbreken. Dat is een democratisch affront van jewelste, schrijft Roelof Bouwman.
Kajsa Ollongren zal niet de geschiedenis ingaan als een van de beste ministers van Binnenlandse Zaken die Nederland ooit heeft gehad. Wel weet ze zeer geregeld de publiciteit te halen. Is het niet met rare blunders – zoals over het Binnenhof lopen met duidelijk zichtbare formatienotities – dan is het wel met curieuze beleidsvoornemens.
Ollongren wil experimenteren met nieuw stembiljet
Roelof Bouwman (1965) is historicus en journalist. Hij schrijft wekelijks over politiek, geschiedenis en media.
Vorige week was het weer raak. Ollongren kondigde aan dat ze wil gaan experimenteren met een nieuw stembiljet, het zogenoemde ‘model 2’.
Dat is een stembiljet waarop bovenaan alle logo’s van de partijen staan. Daaronder staat een lijst met nummers om de kandidaat te kunnen kiezen. De namen van de kandidaten staan er niet op. De kiezer moet twee vakjes inkleuren, die van de partij en die van het nummer van de kandidaat.
Er wordt bij verkiezingen geklaagd, zo luidde de toelichting van Ollongren, dat het veel tijd in beslag neemt om de grote stembiljetten uit te vouwen en de vellen papier te tellen.
Bij gemeenteraadsverkiezingen zijn helemaal geen grote stembiljetten
Wat een merkwaardig verhaal. Om te beginnen is alleen bij Tweede Kamerverkiezingen sprake van grote stembiljetten met – zoals op 17 maart – meer dan dertig partijen. Bij verkiezingen voor gemeenteraden, Provinciale Staten en het Europees Parlement doet het probleem zich niet voor.
Lees ook dit commentaar van Victor Pak: Met democratische plannen zet Ollongren één stap vooruit en twee terug
Verder zal het best zo zijn dat het tellen van stemmen bij kleinere biljetten sneller gaat. Maar wat is precies het belang van die tijdwinst? De actuele kabinetsformatie duurt – niet in de laatste plaats dankzij de partij van de minister – al een half jaar. Een verkiezingsuitslag die een uurtje eerder bekend is, valt daarbij in het niet.
Veel ernstiger is dat de minister met haar plan morrelt aan de grondslagen van onze parlementaire democratie. Bij verkiezingen immers stemmen we op volksvertegenwoordigers en niet op politieke partijen. Een stembiljet waarop wel logo’s van politieke partijen staan, maar geen namen van kandidaat-volksvertegenwoordigers is om die reden een democratisch affront van jewelste.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout