Steeds meer komische acteurs werpen zich op serieuze rollen. Zij krijgen daarvoor vaak lof toegezwaaid. Maar de naar een lach hunkerende kijker mist hun unieke talent, schrijft Gerry van der List.
EW-redacteur Gerry van der List zit graag en vaak voor de tv. Wekelijks doet hij verslag van zijn kijkervaringen.
Beroemdheden staan vaak wat ambivalent tegenover sociale media. Zij genieten van alle aandacht en lofprijzingen, maar schrikken geregeld van genadeloze kritiek. Alle zure opmerkingen die vroeger op de bank thuis werden gemaakt, staan tegenwoordig op Twitter.
Zo raakte Hugh Grant enigszins van slag toen hij de reacties las op zijn optreden in The Undoing. Heel wat commentaren betroffen zijn uiterlijk. De zestigjarige Britse acteur zag er met zijn doorgroefd gelaat inderdaad ineens behoorlijk oud uit.
André van Duin doet heel dramatisch in Hendrik Groen
De ernstige verschijning van Grant past wel bij zijn rol in de op Ziggo On Demand te bekijken miniserie. Hij speelt een van moord verdachte kinderarts. Sowieso is hij de laatste tijd op de serieuze tour. In A Very English Scandal was hij te zien als de Britse liberale politicus Jeremy Thorpe die door zijn dubbelleven als homo ten onder ging. Best een aardige acteerprestatie.
Het is enigszins een trend. Komieken op leeftijd willen zich nog weleens van een serieuze kant laten zien. Zoals André van Duin in Het geheime dagboek van Hendrik Groen, waarin hij zonder ook maar één gekke bek te trekken gestalte gaf aan een ernstig zieke bejaarde die zijn levenseinde ziet naderen.
De hunkering naar erkenning door critici speelt een rol
Van Duin, die vanwege zijn innemende bescheidenheid toch al de gunfactor heeft, werd alom geprezen. Niet helemaal terecht. Zijn acteerprestaties bleven duidelijk achter bij die van de formidabele Kees Hulst in de titelrol. Maar het is sowieso jammer dat iemand met een uniek talent werk gaat doen dat minstens zo goed kan worden verricht door tal van collega’s. Menig acteur kan de spion spelen in wiens huid Sacha Baron Cohen in de saaie miniserie The Spy kroop, maar niemand is zo grappig als diens alter ego Borat.
Wellicht speelt de hunkering naar erkenning van de critici een rol. Drama heeft toch meer aanzien dan comedy. Oscars gaan vooral naar erg dramatisch (over)acterende figuren als Daniel Day-Lewis. Jim Carrey speelde in een reeks erg lollige films, maar werd door de filmrecensenten pas op het schild gehesen toen hij serieus ging doen.
Dit wijst op een onderschatting van komisch acteertalent. Rond Kerstmis zal op televisie vast nog weleens de film Love Actually worden vertoond. Dan zien we Hugh Grant weer eens op zijn onweerstaanbaarst, als olijke, vrolijk dansende, wat stuntelige minister-president. Van nature leuk zijn is een bijzondere kwaliteit die niet genoeg gecultiveerd en gewaardeerd kan worden. Kom op, Hugh, doe gewoon weer eens grappig.