Het slot van De Wereld Draait Door krijgt een soberder vorm dan verwacht en gehoopt. Maar ook in bescheiden setting toont Matthijs van Nieuwkerk hoe hij kan inspireren en enthousiasmeren, waardoor hij in deze barre tijd extra zal worden gemist, schrijft Gerry van der List.
Je leest hier en daar weleens een kritische beschouwing over de publieke omroep. Moreel superioriteitsgevoel, hoge salarissen, veel te ruime taakopvatting, oneigenlijke concurrentie, te commercieel amusement, politieke bevooroordeeldheid: de klachten zijn talrijk en deels terecht. Maar deze barre tijden werken een zekere mildheid en hoffelijkheid in de hand. Daarom mag zeker NPO1 nu een compliment worden gemaakt voor de wijze waarop kijkers ten tijde van de rampspoed worden geamuseerd en geïnformeerd. Een prestatie die trouwens ook dagelijks een beloning krijgt in de vorm van hoge kijkcijfers.
Elsevier Weekblad-redacteur Gerry van der List zit graag en vaak voor de tv. Wekelijks doet hij verslag van zijn kijkervaringen.
De zondagavond stond al als een huis met klassiekers als Boer zoekt vrouw en de TV-show op reis, gisteren gecomplementeerd met de terugkeer van de beste interviewer van Nederland, Jeroen Pauw. De talkshow waarin hij verscheen, is sowieso een aangename verrassing. Aanvankelijk werd nogal schamper gedaan over de vijf duo’s die de leegte van het gestopte programma Pauw moesten vullen. Maar, afgezien van een enkele zwakkere broeder en zuster aan het hoofd van de tafel, is Op1 een bezienswaardig programma geworden, dat nu ook in het weekeinde informatie en debat biedt.
Ook in sobere setting weet Matthijs van Nieuwkerk te inspireren
Aan de vooravond blijkt Matthijs van Nieuwkerk in grote vorm. Het hadden luisterrijke afscheidsweken moeten worden, met enige fanfare. Vrijdag komt er een eind aan het mooie tijdperk van De Wereld Draait Door. De presentator kiest niet voor het grote geld van RTL of Talpa, maar gaat iets anders doen bij de publieke omroep waar hij tot bloei kwam.
De gedwongen soberheid van het slot doet geen afbreuk aan de kwaliteit. Ook in eenvoudige setting zonder publiek blijkt de presentator met een unieke combinatie van welsprekendheid, wellevendheid, enthousiasme en nieuwsgierigheid gasten te inspireren tot grappige en leerzame verhalen in een sandwichformule waarin hoge en lage cultuur, wetenschap en sport moeiteloos samenvloeien.
Gesprek met André van Duin was ontroerend hoogtepunt
Het hoogtepunt kwam eigenlijk een week te vroeg. Afgelopen vrijdag verscheen André van Duin aan tafel. De komiek was sterk vermagerd door het verdriet om zijn pas overleden echtgenoot, maar zorgde desondanks voor enige vrolijkheid en wilde de presentator graag verrassen uit waardering voor hem en zijn programma. Van Duin zong een eigen vertaling van La Bohème van Van Nieuwkerks held, Charles Aznavour. De kijker zag twee grootheden van de vaderlandse televisie van ontroering vechten tegen de tranen met het duidelijke verlangen elkaar na afloop innig te omhelzen, als dit niet in strijd was geweest met de regels van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu. Het was prachtig.
Van Nieuwkerk is ook de bedenker van Troost TV, uitzendingen die het moreel van het Nederlandse volk hebben versterkt omdat ze grappig of verheffend of leerzaam waren. Zelf was hij de koning van de troosttelevisie. Zijn vijftien jaar doordraaiende wereldprogramma zal extra gemist worden in een periode waarin zo veel behoefte bestaat aan vertroosting.