Nog steeds weinig vrouwen in top bedrijfsleven. Waarom?

Philip van Tijn zou van Mijntje Lückerath, initiatiefnemer van de Dutch Female Board Index, dolgraag willen horen waarom vrouwen nauwelijks zijn vertegenwoordigd in de raad van bestuur van innoverende bedrijven. Niet bij ASML, maar ook niet bij Ease2pay, Alfen en TomTom. Nul vrouwen!

Zoals sommige mensen niet kunnen wachten op de eerste nieuwe haring, op de opening van het voetbal- of toneelseizoen of op rokjesdag, zo zijn er ook die elk jaar reikhalzend uitzien naar de nieuwste editie van de Dutch Female Board Index, die sinds 2007 jaarlijks verschijnt onder de bezielende leiding van prof.dr. Mijntje Lückerath-Rovers. 2007 was ook het jaar waarin zij promoveerde in de economische wetenschap, waarna een glanzende carrière zou volgen als professor aan Nyenrode University en vervolgens Tilburg University. In Tilburg is zij hoogleraar Corporate Governance, in eenvoudig Nederlands: goed bestuur.

In 2007 besloot prof. Lückerath haar leven in dienst te stellen van het verhogen van het aantal vrouwelijke bestuurders in de raad van bestuur (RvB), ofwel board, en de raad van commissarissen (RvC), te beginnen met beursgenoteerde bedrijven, thans 89. Haar streven werd algauw dat ten minste eenderde van het aantal leden van beide organen een vrouw moet zijn (eerlijk is eerlijk, minimaal ook eenderde man, de rest naar keuze, binair of non-binair, maar dat bestond in 2007 nog niet).

Bij aantallen niet deelbaar door drie volgt een echte procedure. Is er maar één bestuurder of commissaris, dan mag dat een man zijn – dus niet tweederde man plus eenderde vrouw.

Lückerath wist, met enig gedram en veel goodwill – en natuurlijk dankzij de tijdgeest – een wet door het parlement te krijgen waarin dit werd bekrachtigd. Ik bespaar u de details, maar o wee als een bedrijf hier niet aan voldoet. Voor zover ik het heb kunnen volgen (het is een wat schimmig geheel) is de politiek enigszins teruggekomen van de normering waar het de RvB betreft. Als ik het goed heb begrepen is de normering bij de RvB gewoon vervallen; elk bedrijf moet alleen nog maar zijn best doen.

Dick Benschop ‘voormalig topman Shell’?

Nu moet hierbij worden aangetekend dat lang niet iedereen op de hoogte is van het verschil tussen beide organen. Kort gezegd: de RvB bestuurt en de RvC houdt toezicht, althans in het Nederlandse systeem en daarover hebben we het hier. Eenzelfde soort misverstand bestaat bij onze multinationale bedrijven tussen de board wereldwijd en de directie van de Nederlandse tak. Zo juichte Unilever ooit dat er twee vrouwelijke commissarissen waren benoemd, maar ja, dat betrof Unilever Nederland en niet Unilever wereldwijd. En nog maar een paar dagen geleden, toen hij aantrad in het strafbankje van de enquètecommissie, werd Dick Benschop (thans president-directeur van Schiphol Nederland én wereldwijd) in ons nationale journaal aangekondigd als ‘de voormalige topman van Shell’, terwijl hij de baas was van een van de vele ‘landenmaatschappijen’ en lang niet de grootste. Maar voor Benschop was het een enorme genoegdoening als aangeklaagde.