Politieke ideologieën schieten vaak tekort wegens irreëel mensbeeld

Emoties staan vaak rationele overwegingen in de weg. Dat zie ik zelfs bij mijzelf, terwijl ik toch denk een bij uitstek redelijk mens te zijn. Zo reageer ik nogal geïrriteerd op de recentelijk ingezette aanvallen op kattenbezitters. Ze zouden hun huisdier thuis moeten houden of er belasting over moeten betalen. De reden zou zijn dat een kat zijn natuurlijke instincten volgt en weleens een vogeltje of een muis doodt. Alsof er al niet voldoende bemoeizuchtige overheidsmaatregelen en belastingen zijn.

‘Kattenbezitters’ is natuurlijk ook een geheel verkeerde term. Katten hebben geen eigenaren, zo luidt een gevleugeld gezegde, maar personeel. Het lijkt mij een menselijke plicht hen te dienen en vereren, in dank voor hun verrukkelijke aanwezigheid op aarde. Mijn geloof in een postume beloning voor mijn braafheid is in de loop der jaren afgenomen. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik als ik toch in de hemel beland, tot in eeuwigheid omringd zal worden met zalig spinnende katten.

Rouwverlof voor kattenbezitters is beter dan een belasting

Wat de overheid wel zou kunnen overwegen, is het introduceren van rouwverlof voor de stakkerds die een huisdier hebben verloren. Zelf voelde ik daar ­afgelopen week in elk geval een sterke behoefte aan. Het is schrikbarend hoeveel verdriet je kunt hebben als je een beestje moet laten gaan, zoals de dierenarts ­euthanasie pleegt te omschrijven.