Democratie is niet voor laaghartige lafbekken

Of u eraan meedoet of niet, sociale media zijn niet meer weg te denken. Miljoenen Nederlanders vinden er sociaal contact, informatie of simpel vermaak, maar ook het publieke debat is goeddeels verplaatst van de traditionele naar de sociale media. Zoals elke verandering brengt dat voordelen mee, maar ook problemen.

Debat vinden we vooral op Twitter, het platform dat minder draait om foto’s en filmpjes dan om tekst. De ­dagelijkse tsunami van ontelbare korte berichtjes heeft een niet te onderschatten invloed op de publieke opinie – en op ons beeld van die publieke opinie.

Bijna een miljoen dagelijkse gebruikers

De cijfers zijn vaag: van de twee tot drie miljoen ­Nederlandse Twitteraccounts zijn er een kleine miljoen dagelijks actief. Dat lijkt veel, maar het aantal serieuze twitteraars is dus lager dan de kijkcijfers van een populair praatprogramma. Veruit de meesten gebruiken Twitter nooit. Die zullen er misschien op neerkijken, op dat verbale geweld, die ongefilterde agressie, de vluchtigheid en oppervlakkigheid. Vuige kroegpraat!

Toch kan niemand eromheen. Al was het maar doordat Twitter een geliefd speeltje is van journalisten, politici en andere invloedrijke figuren. Voor hen is Twitter een peilstok voor maatschappelijke impact. Als een nieuwtje ‘leeft’ op Twitter, komt u het de volgende dag geheid tegen in uw krant en op de radio en televisie. Vooral bij ‘ophef’, een modieus woord voor controverse: wanneer ­iemand een scheve schaats heeft gereden, bijvoorbeeld met een uitspraak die niet strookt met wat sociaal geaccepteerd heet te zijn.