De Amsterdamse studenten hebben natuurlijk niet het goed recht om het Bungehuis en het Maagdenhuis te bezetten. En hun eisenpakket oogt zelfs oubollig. Maar intussen dienen alle Colleges van Bestuur dit signaal van ongenoegen serieus te nemen.
Als het om bestuurlijk vernuft gaat kan Louise Gunning, collegevoorzitter van de Universiteit en de Hogeschool van Amsterdam, wat opsteken van PvdA-burgemeester Eberhard van der Laan.
De eerste stelt zich op als modern-arrogante universiteits-CEO, de tweede kent de les van de repressieve tolerantie. Luisteren en praten altijd, maar tornen aan recht en orde nooit.
De taferelen van studenten die het Bungehuis bezetten, en nu het Maagdenhuis, doen denken aan de jaren zestig en zeventig. Of de meerderheid van de UvA-studenten de acties steunt, valt zeer te betwijfelen – net als toen. Maar het signaal valt niet te negeren: er broeit iets.
Megalomaan
Studenten moeten harder studeren en meer betalen. Terecht om de slapjanussen te weren, maar dan mogen de studenten ook kwaliteit eisen en in elk geval worden gehoord als die tekortschiet. Als er te veel roosterproblemen zijn of als de programma’s tegenvallen.
De historische fout om dan ook maar meteen overal inspraak in te geven, moeten bestuurders en politiek niet opnieuw maken. Maar dat het wantrouwen jegens de ambities van het UvA-bestuur groot is, ook bij de eigen wetenschappelijke staf, is zeker voorstelbaar.
Daar is de nutteloze en megalomane fusie met de Hogeschool die niets substantieels opleverde behalve een leemlaag van deels incompetente managers en roosterproblemen voor studenten.
Daar waren de plannen voor een fusie met de Vrije Universiteit, voor een samengaan van bèta-faculteiten, de fusie van het Academisch Medisch Centrum en het VUmc.
Ging allemaal niet door.
Redelijke vragen
Geen wonder dat studenten denken: hebben ze ook nog tijd voor ons? Zeker bij de grootste verzetshaard, de Faculteit der Geesteswetenschappen. Daar ligt een bezuinigingsplan van 7 miljoen euro (bijna 10 procent van de begroting) met als gevolg dat veel ‘kleine talen’ verdwijnen.
Met voor de studenten twee redelijke vragen. Eén: moet een universiteit niet ook ‘niet-rendabel’ erfgoed behouden?
En twee: wat hebben we later op de arbeidsmarkt aan ‘brede’ geesteswetenschappen? Dan beheers je én geen discipline, én je bent toch niet zo breed opgeleid als een student van een Angelsaksisch University College.
Die boosheid over bestuurlijke arrogantie en de zorg over de latere positie op de arbeidsmarkt, zal voor meer protest zorgen. Daar kunnen ook andere universiteiten op wachten.
Al die retro-retoriek, palestijnensjaals en de flirt met Occupy ten spijt, wil de student van nu maar één ding: gewoon waar voor zijn geld.