Pioniers Nederlandse popmuziek voor ‘vergeten generatie’

13 november 2015Leestijd: 3 minuten
'Olivier Middendorp'

Grijze muzikanten spetteren voor de ‘vergeten generatie’. In een nieuw theater.

‘Kijk naar de agenda’s van theaters en je ziet alleen maar slap toneel en schijtlollige cabaretiers waar ik niet om kan lachen. Voor de vijftigplusser is niets te doen,’ zegt Johan Derksen (66). Hij is bekend als sportjournalist, maar vandaag spreekstalmeester in zijn eigen theatershow.

Speciaal voor de ‘vergeten generatie’ toert Derksen door het land met de pioniers van de Nederlandse popmuziek. Vanavond staan ze in Den Helder. In de kleedkamer bereidt een club senioren zich voor op de show. Derksen: ‘Daar staat zanger Rudy Bennett van The Motions. En die man in z’n onderbroek die zich staat om te kleden, is Theo “de strot” van Es van The Shoes.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Jan de Hont (73) heeft een aparte kamer. ‘Anders hoor ik  niks.’ In de jaren zestig was hij gitarist van beatband ZZ en de Maskers. Later speelde hij onder meer met Neerlands Hoop en Boudewijn de Groot. Vijf jaar geleden moest hij zijn muziekcarrière door gehoorproblemen afbreken.

De Hont: ‘Mijn ene oor hoort vals. Toen Johan mij vroeg, ben ik naar de audioloog gestapt. Hij adviseerde om mijn slechte oor dicht te plakken en de versterker bij mijn goede oor te zetten. Ik speel weer en ben dolgelukkig.’

Kubus

In de foyer voor de evenementenhal in theater De Kampanje, de Stadshal, wordt koffie geschonken. Theaterdirecteur Jan Fokkinga houdt alles goed in de gaten. Het is een van de eerste avonden in het nieuwe onderkomen van het theater, de historische marinewerf Willemsoord. In die monumentale panden zijn voor 23 miljoen euro hypermoderne theaterzalen gebouwd. In de Stadshal is een zwarte kubus neergelaten met daarin een grote tribune.

Het nieuwe theater moet Den Helder aantrekkingskracht geven. ‘Om eerlijk te zijn heb ik Den Helder altijd een treurige stad gevonden,’ zegt Derksen. ‘Er gaat geen snelweg naartoe en je komt er nooit langs, tenzij je naar Texel gaat. Maar ik moet toegeven dat dit een mooie zaal is.’

De Kop van Noord-Holland heeft geen opvallende popgeschiedenis. Het is meer een regio van coverbandjes. Die spelen in de zomer op de vele kermissen met hun stampvolle feesttenten en kroegen.

Frans Krassenburg (71), de eerste zanger van wat toen nog The Golden Earrings heette, herinnert zich niet dat hij ooit in Den Helder speelde. ‘We traden met de Earrings weinig op in Noord-Holland. In een paar dorpen in de buurt kwamen we wel. Hippolytushoef, Julianadorp. Ik herinner me dat het een rumoerig publiek was.’
http://www.youtube.com/watch?v=8qpUi_vf9ps?list=RD8qpUi_vf9ps

Even later zingt hij met de Haagse begeleidingsband The Clarks de oude hit Please go. De fans zwaaien hun armen door de lucht. Een dame op de voorste rij haalt Wilhelmina-peperpunt uit haar tas.

Akoestiek

In de pauze bestellen Dirk Meijer (65) en Jac Nota (65) uit het nabijgelegen dorpje Eenigenburg  een biertje. Meijer: ‘Vroeger was het allemaal wat ruiger natuurlijk. Er waren een paar beruchte kroegen in de buurt waar bandjes speelden en sommige jongeren snuf gebruikten.’ Nota: ‘Het is hier mooi hoor, maar de akoestiek was daar wel beter. Maar dat kwam natuurlijk doordat de korte rokjes het geluid absorbeerden.’

Zanger Hans Donkerkaat, ofwel Johnny Kendall (73), speelt  nummers voor en na de pauze, nog altijd spatzuiver. ‘Het is bijzonder om de oude garde te entertainen. Vroeger zong ik vooral om de aandacht van de vrouwen.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Speciaal voor de theatertour kwam Kendall terug uit Brazilië waar hij met zijn vrouw woont en in het koor van de baptistenkerk zingt. Hij huurt een appartementje in Antwerpen, want in Nederland krijgt zijn vrouw geen langdurige verblijfsvergunning.

Derksen kondigt Jan de Hont aan als een van onze beste gitaristen. Dat schreef hij al als jonge journalist in de Winschoter Courant. Vanavond speelt de gitarist met de borstelige wenkbrauwen de mooiste melodieën uit zijn repertoire en wordt met elk nummer enthousiaster. ‘Het is hier bloedheet, maar ook zo lekker.’

Na afloop loopt iedereen meteen naar de garderobe en gaat naar huis. Het was nog lang vrij rustig in Den Helder.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Elsevier nummer 46, 21 november 2015