Het dorpje Driemond, dat sinds 1966 deel uitmaakt van de hoofdstad, is de droom van hedendaagse politici die verlangen naar een participatiemaatschappij. ‘Dit is een dorp en dat moet je dorps houden.’
Overal in Driemond zie je sporen van de breiclub. Niet alleen de Geinbrug is ingepakt met kleurrijke wol, ook de kussentjes in cafetaria Rezk & De Vries hebben een bonte wollen hoes. De breiclub, opgericht door Greet Groenenstein (68), is een van de vele verenigingen die het 1.500 inwoners tellende Driemond kent.
Het dorpje, dat sinds 1966 deel uitmaakt van de hoofdstad, is de droom van hedendaagse politici die verlangen naar een ‘participatiemaatschappij’. Vrijwilligers runnen er een dorpsraad die zijn werk uiterst serieus neemt en waken over elkaars welzijn.
Stilleven
Toen Gerard Bleijenberg (63), eigenaar van de plaatselijke supermarkt, door hartproblemen was uitgeschakeld, schoten dorpsbewoners te hulp, zodat echtgenote Wilma (62) de winkel draaiende kon houden.
Al drie generaties overleeft de super. ‘De laatste der Mohikanen,’ lacht Wilma achter de kassa. Achter haar hangen geboortekaartjes aan een pilaar.
De Bleijenbergs, de cafetaria en een autohandel zijn de overblijfselen van de zeker tien winkeltjes die er eens waren. ‘We hebben in principe alles en onze versafdeling is geheel biologisch,’ zegt Gerard, die tot in stadsdeel Zuidoost boodschappen levert en ’s ochtends vroeg met plezier de bloembakken buiten zet. ‘Ik maak er altijd een stilleven van.’
Eigen bieb
Driemond heette tot 1961 Geinbrug. Er waren twee fabrieken voor kippenvoer en wasserijen. Na het verdwijnen van de industrie verrezen er huizen en enkele villa’s. Het dorp telt twee basisscholen (christelijk en openbaar) en een kinderopvang en dankt zijn nieuwe naam aan drie riviertjes die er samenkomen: het Gein, de Gaasp en het Smal Weesp.
Aan de oostkant scheidt het Amsterdam-Rijnkanaal Driemond van Weesp. Aan de horizon komen imposante schepen voorbij.
Aan de noordkant, bij de volkstuinen, ligt sportcomplex annex dorpshuis MatchZO. Een mevrouw met hondje loopt met een plastic tas vol boeken de deur uit. ‘Toen de bibliobus ermee ophield, hebben we een eigen bieb opgericht. We hebben de inwoners gevraagd boeken te doneren. Er is geen administratie, maar we hebben een stempeltje met de tekst “Wees zo beleefd om het boek terug te brengen”.
Vooral streekromans zijn populair,’ zegt Tjark Keijzer (66) van de Historische Kring.
Aanspreekpunt
Elke ochtend kunnen de Driemonders in het dorpshuis terecht. ‘Ik kom hier dagelijks de krantjes lezen en koffiedrinken,’ zegt Greet Groenenstein van de breiclub.
Op kantoor is AnneMarie Tiebosch (46), één van de twee betaalde krachten in het dorpshuis, bezig met de dorpskrant die ze maandelijks produceert. Ze is opbouwwerker, aanspreekpunt voor de wijkzorg en ‘manusje van alles’.
Ze kent de inwoners na negen jaar goed. Ze laat de vlag zien die voor het dorp is ontworpen: in het midden een blauwe en groene cirkel, met drie golvende strepen, die staan voor de riviertjes.
Driemond kent een uitdaging. Er is vergrijzing, maar de voorzieningen verdwijnen.
De dichtstbijzijnde huisarts is in Weesp (3 kilometer). Het dorp zelf heeft alleen een fysiotherapeut en een pedicure. Er is geen openbaar vervoer in het weekeinde en de avonduren. Tiebosch werkt aan een oplossing.
Verzet
Zo wil ze, als onderdeel van de proeftuin in de gemeente Amsterdam, de inwoners van Driemond in contact brengen met professionele zorgverleners. ‘We zijn ook bezig met het opzetten van een buurtbus, die wordt rondgereden door vrijwilligers, en we willen een duofiets aanschaffen.’
Hoewel het een deel is van Amsterdam, zijn grote stadsproblemen Driemond vreemd. Misdaad is er amper en er is veel groen. Assertief is het dorp wel. De verkoop van het oude clubgebouw van voetbalclub Geinburgia aan een Pakistaanse religieuze organisatie stuitte op verzet.
De informatieavond werd druk bezocht: 150 stoelen waren niet voldoende. Het gebouw staat nog altijd leeg.
In cafetaria Rezk & De Vries nabij de Geinbrug zegt de van oorsprong Egyptische eigenaar Mosaad Rezk (48): ‘Dit is een dorp en dat moet je dorps houden. En als buitenlander moet je je een beetje aanpassen.’ Zelf voegde hij de daad bij het woord: hij trouwde met een Driemondse.
Elsevier nummer 14, 4 april 2015