Omdat het nog steeds tijden zijn waarin boosheid en verontwaardiging tegen de plinten klotsen, maakt EW voor de derde keer op rij de jaarlijkse ‘woedebalans’ op. Wie (of wat) roept een boosheid op die eigenlijk niet in verhouding staat tot de begane zonde? Wie, kortom, zijn de belangrijkste zondebokken van het afgelopen jaar? Vandaag: Rivierkreeft.
Zou sloten verpesten
De rivierkreeft heeft vele vijanden, en die zitten vooral in de hoek van wezens die hem graag oppeuzelen. Dat begint al in zijn prille jeugd – de waterkever – en eindigt in zijn volwassenheid als hij een felbegeerd eetlustobject is voor uiteenlopende diersoorten als de meeuw, de kraai, de fuut en de mens. Gehaat is hij dan weer bij mensen met een tuin aan het water.
VOLGT U EW MAGAZINE AL OP WHATSAPP?
Volg EW en schep orde in de informatiechaos. Vertrouw op heldere analyses, diepgravende achtergronden en scherpzinnige columns.
Maar dat maakt de rode Amerikaanse exoot nog niet tot een geschaarde zondebok. Toch is hij dat wel, leerden we dit jaar. In vrijwel alle waterschappen wordt de rivierkreeft inmiddels gevreesd als de grote vernietiger van de ecologische waterkwaliteit, zo bleek in oktober uit een serieus artikel in Binnenlands Bestuur.
Maar moeten we met onze verwijten echt bij de rivierkreef zijn of eigenlijk bij onszelf? Volgens expert Bram Kroeze van EIS Kenniscentrum Insecten in het artikel is het antwoord wel duidelijk. Het is de mens die de waterkwaliteit van sloten verpest, door ze bijvoorbeeld aan gort te baggeren en te maaien.
De rivierkreeft profiteert van die ecologische kaalslag, ja. Maar is het daarmee ook zijn schuld? ‘Het is fijner als jij de rivierkreeften de schuld ervan kunt geven dat de sloten er slecht aan toe zijn, dan dat je zegt dat we minder mest moeten uitrijden over het land’, zegt Kroeze. ‘Dit is een dankbaar zondebokdossier.’