‘Ik zie mezelf als Caroline van der Plas die altijd zo was’

Velen denken dat ze boerin is, maar Caroline van der Plas woont in een doodgewone wijk in Deventer. Haar vader was ook geen boer, maar sportjournalist. Wat ze wel is? Een strijder voor het platteland en de boeren die te vaak afhaken.

Het is zaterdag en het Tweede Kamerlid van BBB (BoerBurgerBeweging) heeft er een week op zitten met alweer een tot na middernacht durend debat. Maar ze oogt als altijd ontspannen, zoals Nederland haar na twee maanden Kamerlidmaatschap heeft leren kennen.

Vriendelijk gezicht, licht opgemaakt, ravenzwarte krullen en grote oorringen. Een pannetje water op de vloer en lakens op de bank wegens de hond. Die wordt verzorgd door de jongste van haar twee zonen, de 21-jarige Kyle die nog bij haar woont, heerlijk kookt en het huis op orde houdt. In de huiskamer domineren foto’s van haar in 2019 aan alvleesklierkanker overleden man Jan.

‘Hij noemde me Lientje en daarom heet ik op Twitter @lientje1967. Het zou niet professioneel zijn. Maar ik vind het schattig, omdat Jan mij zo noemde.’ Het typeert de nieuwkomer in de arena.

Haar moeder is Iers. Daarom wordt haar voornaam op z’n Engels uitgesproken. Van der Plas weet dat ze niet altijd zo overkomt, maar vindt zichzelf lief en aardig. ‘Ik kom altijd op voor de underdog. Mijn moeder zei: ‘Jij komt altijd met kinderen thuis uit gebroken gezinnen.” Ik hou van humor, niet al te moeilijk doen. Niet op alle slakken zout leggen.’

Het van huis uit meegekregen katholieke geloof zwoer ze al jong af. ‘Ik snap dat mensen troost en hoop uit het geloof halen, maar voor mij heeft het geen meerwaarde. Ik wil gewoon een goed leven leiden en goed voor mensen zijn.’

Na bijna twintig jaar als algemeen journalist werd de nieuwsjager in 2004 landbouwjournalist. ‘Ik ging schrijven over de vleesindustrie, van slachterij tot verpakking en het product in de supermarkt, en over voedsel in het algemeen. Ik keek mijn ogen uit hoeveel eraan voorafgaat voordat ons vlees op tafel staat.’

Ze raakte verslingerd aan de agrarische sector

Ze raakte verslingerd aan de sector, maar zag die ook in de verdrukking komen. Het waren de jaren dat de Partij voor de Dieren en Wakker Dier opkwamen. ‘De framing ging beginnen,’ zegt ze. ‘Boeren waren slecht voor hun dieren en de vleesindustrie deugde niet. Alsof er alleen maar werd gesjoemeld en gefraudeerd, terwijl ik zag hoe secuur de sector werkt. Maar cowboys heb je natuurlijk overal.’

Ze trok het zich aan en voorspelde dat het almaar erger zou worden. ‘Met zo’n partij in de Kamer die boeren wegzet als gifspuiters en dierenbeulen krijg je regelgeving waardoor de kostprijs gaat op­lopen. Je moest daar wat mee. Maar iedereen vond dat je er geen aandacht aan moest schenken: “Geef ze geen podium.” Het besef dat er weerwoord moest komen, was er niet.’

‘In de stad denken ze dat melk uit de fabriek komt’

Op vakantie in Ierland zag ze hoe een nicht die bij de VVV in Limerick werkte wekelijks een inwoner over het stadje liet twitteren. ‘Ik dacht onmiddellijk: dat moet ik ook doen.’ In 2015 richtte ze het Twitteraccount @Boerburgertweet op en liet boeren met filmpjes zelf hun verhaal vertellen. ‘In de stad denken ze dat melk uit de fabriek komt. Ja, uiteindelijk wel, maar er gaat iets aan vooraf. Het begint allemaal met kennis. Dat leidt tot begrip en tot draagvlak en daarmee tot bestaansrecht. Zo werkt dat.’

Van der Plas in actie in de Kamer

Ze paart gezond verstand aan passie. ‘Ik deed veel op ­sociale media en gaf trainingen aan boeren. Hoe communiceer je met de maatschappij? Vertel je verhaal, want anders doen anderen het voor je. Dan sta je al met 10-0 achter.’