Praktische parate kennis lijkt bij jonge generaties steeds meer te verdwijnen. Maar er is een kentering gaande, schrijft Liesbeth Wytzes.
Een jaar geleden schreef ik veel stukken voor het leuke project over biodiversiteit met de onhandige naam Maai Mei Niet. Ik vond het geweldig om te doen, allemaal gesprekken met bevlogen tuiniers en kwekers, en leerde er heel veel van. Niet meer maaien bijvoorbeeld! En dan zeker niet in mei.
Inmiddels ziet mijn stadstuin, deels in de schaduw en vast met niet al te schone grond, er heel anders uit. De buxushaagjes zijn weg, want die waren toch al opgegeten door de buxusmot, en in plaats daarvan zaaide en plantte ik inheemse en biologische plantjes en bloemen. Dit alles in de hoop de grond te verbeteren en allerlei gedierte aan te trekken.
Veel leverde dat vorig jaar niet op. Maar nu zag ik zomaar een paar papavers, en ook het knikkend nagelkruid en de helleborus zien er vrolijk uit. Het is elke dag een verrassing om te zien wat er opkomt. En wat dat ook weer precies was, want ik heb het niet netjes op een papier bijgehouden, zoals echte tuiniers dat doen.
Mijn tuin is veel te klein voor alles wat ik erin wil zetten. Inmiddels staat het eigenlijk al vol, en dan ben ik nog stokrozen aan het opkweken…
Generatiekloof
Makkelijk is het allemaal niet. Sommige planten verdwijnen in de grond, om zich nooit meer te laten zien. Waarom? Je weet het niet.
Een collega verscheen laatst aan mijn bureau en vertelde over zijn pogingen om tomatenplantjes tot volle wasdom te laten komen. Hij kocht die plantjes, zette ze in de aarde en verzorgde ze goed. Al na drie dagen waren ze allemaal dood. Alles gedaan volgens het boekje, en dan gaat het toch mis.
Zijn schoonmoeder weet juist niet wat ze elk jaar moet doen met haar overvloedige groenteoogst. Waarom zij wel, en hij niet? Hij zag als verklaring een generatiekloof: oudere generaties hebben bepaalde kennis, deels uit noodzaak geboren, die de jongere generaties missen.
Daar kon hij best eens gelijk in hebben. Als ik met mijn moeder door de tuin loop, weet ze van alle planten de namen en wat ze nodig hebben. Dat weet ze gewoon, zonder dat ze het ooit uit haar hoofd leerde, zonder boekje in de hand zoals bij een rijtje Duitse naamvallen. Overgeleverde kennis.
Eigenlijk gaat het om verzorgen: aandacht en zorg voor wat je hebt.
Zo is het met veel meer dingen. Knopen aanzetten? Kleine gaatjes repareren? Jonge mensen hebben geen idee. Fietsband plakken? Ik heb het nog geleerd, een blikje Simson-reparatie-spulletjes in de ene hand, teiltje water in de andere, en dan maar zoeken.
Wachtlijst
Niemand heeft daar nog zin in, dus je brengt die fiets naar de fietsenmaker, je neemt een Swapfiets en ruilt je kapotte fiets in. Of je dondert het ding in de gracht, of laat hem gewoon ergens achter. Kan iemand anders hem opruimen. Een fiets weggooien, dat kwam niet op bij eerdere generaties.
Maar het lijkt alsof er iets aan het veranderen is. Onlangs vertelde iemand mij dat Bike Kitchen, een initiatief aan de Universiteit van Amsterdam waar je kunt leren zelf je kapotte fiets te repareren, een onverwacht succes is. Er is zelfs een wachtlijst.
En in diezelfde stad, maar zeker niet alleen daar, bestaan diverse vestigingen van het Repair Café. Daar kun je naartoe als je iets hebt wat kapot is. Of dat nu een huishoudelijk apparaat is of kleding.
Stopei
Kleding repareren is sowieso bijzonder hip. Zelfs de toch wat oubollige winkel C&A geeft tips voor het herstellen van allerlei kleine mankementen: van een kapotte rits tot spijkerbroeken repareren.
Online zijn allemaal trucjes en gereedschappen te vinden om dit werk zelf te doen: de stoppaddestoel, de speedweave, het stopei, en eindeloos veel YouTube- en TikTok-filmpjes over hoe je het moet aanpakken.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?