Eind negentiende eeuw bereikte zoals bekend het voetbal de Nederlandse velden. Het werd gespeeld door jongens uit de bovenlaag. De spelregels kwamen uit Groot-Brittannië.
De Nederlandse jeunesse dorée gebruikte begrippen als free kick en corner kick en goal post toen bijna niemand het Engels machtig was. Met een eigen taaltje creëerden zij een subcultuur, waarvan hun ouders en buitenstaanders weinig begrepen. Dat was precies de bedoeling.
Goooooal!!!! klinkt toch echt doeltreffender
Lees ook de vorige bijdrage uit de taalrubriek: Qatar: een q niet gevolgd door een u, het blijft wennen
De Haarlemse sportpionier Pim Mulier dacht daar anders over. Hij wilde Nederlandse equivalenten, omdat het voetbal dan ook populair kon worden bij mensen die de taal niet beheersten.
Dat lukte. Er kwamen tal van gelijkwaardige Nederlandse begrippen: vrije trap, hoekschop, doelpaal, buitenspel. Maar sommige oorspronkelijk Engelse woorden zijn daarnaast onderdeel geworden van het Nederlands en worden ook begrepen zonder begrip van het Engels.
Sterker: keeper krijgt vaak de voorkeur boven doelman, er worden in het taalgebruik vaker penalties (van penalty kick) gegeven dan strafschoppen, back bekt beter dan verdediger en wie zijn handen gebruikt, maakt nog altijd hands (hends). En als er een doelpunt valt, blijft goal! of goooooal!!!! toch echt doeltreffender klinken.