Honderd jaar geleden werd besloten tot de grootste waterwerken in de wereldgeschiedenis. Aan de basis lagen rampspoed, een geniale ingenieur en een dosis toeval. Hoe werd de Zuiderzee bedwongen? En zou zoiets nu nog kunnen?
Hoe had Nederland er nu uitgezien als de wind in de nacht van 13 op 14 januari 1916 van richting was veranderd? Wat als de westerstorm die het land al dagen teisterde, was afgezwakt en het hoog opgestuwde zeewater zich had kunnen terugtrekken? Dan was de waterstand die nacht niet gestegen tot 3 meter boven NAP, en waren de dijken rondom de Zuiderzee niet gebroken. Maar de wind luwde niet, en de dijken begaven het – van Anna Paulowna tot aan Elburg en nog verder. Op het land eiste de Zuiderzeevloed negentien levens, op zee nog enkele tientallen.
Klik voor een grotere afbeelding:
Het grootste waterbouwkundige werk in de wereldgeschiedenis
Januari 1916 bleek de ramp die nodig was om de geesten rijp te maken voor iets waarover al lange tijd werd gesproken: het temmen van de Zuiderzee, de waterwolf die gaf en nam naar eigen goeddunken. Twee jaar later stemde het parlement na een eindeloos politiek spel in met de Zuiderzeewet. Terwijl in heel Europa oorlog woedde, werd in Nederland besloten tot het grootste waterbouwkundige werk in de wereldgeschiedenis.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?