Willem Derkman: ‘Ik was chauffeur en werd directeur’

CEO van PaperFoam Willem Derkman (45) kent elk hoekje van het verpakkingsbedrijf. Dus ook het geheime aardappelzetmeelrecept voor een duurzame verpakking.

1. PaperFoam maakt speciale verpakkingen die ook duurzaam zijn. Hoe doet het bedrijf dat?

‘Wij maken unieke verpakkingen voor consumentenelektronica zoals telefoons, maar bijvoorbeeld ook voor cosmetica. We maken een verpakking door een zelfgemaakt schuim, een soort pulp, te spuiten in speciaal ontworpen productmallen. Daardoor zijn alle verpakkingen precies op maat. Er is dus geen ander verpakkingsmateriaal meer nodig.

‘Het schuim is gemaakt van natuurlijke ingrediënten. Het is een mix van aardappelzetmeel, cellulosevezels, ­water en een zogenoemde premix. Dat laatste is het geheime ingrediënt, zoals de Coca-Colasiroop. Er zijn maar heel weinig mensen in de organisatie die weten hoe de mix precies wordt gemaakt. Hoewel ik al twintig jaar bij PaperFoam werk, wist ik het heel lang ook niet.’

2. Hoe kwam u bij PaperFoam terecht?

‘Tijdens mijn studie technische bedrijfswetenschappen in Groningen was ik chauffeur van één van de investeerders in PaperFoam. Hij werkte in Groningen. Ik reed hem vaak voor het weekeinde naar zijn huis in Twente. Het stond vlak bij mijn ouderlijk huis in Haaksbergen. Zo kon ik meteen langs bij mijn ouders. Ik chauffeerde hem vier jaar. Tijdens de ritten leerden we elkaar kennen.

‘Hij wist dat ik afstudeerde in de richting procestechnologie. Dat deed ik met een klein groepje studenten. Ik volgde bedrijfskundevakken, maar dus ook procestechnologie. Hij vond mij uitstekend passen bij PaperFoam, een bedrijf dat voortkwam uit aardappelverwerker Avebe en dat experimenteerde met het omzetten van zetmeel in composteerbare verpakkingen.’

3. Was het voor u ook een logische keuze?

‘Ik kom uit een familie van notarissen. Mijn vader, ooms en beide opa’s waren notaris. Mijn broers en mijn zus kozen allemaal een juridische studie. Twee van hen werden ook notaris, mijn jongere broertje belastingadviseur. Alleen ben ik dyslectisch, en dus was een rechtenstudie niks voor mij. Ik had meer aanleg voor bètavakken. Techniek paste beter bij me en ik droomde van een eigen bedrijf.

‘Het ondernemerschap heb ik niet van een vreemde. Mijn moeder handelde in oude plavuizen en antieke schouwen. Zij nam de kinderen vaak mee naar Frankrijk om zandstenen schouwen en plavuizen in te kopen. We moesten wel helpen tillen, maar ik leerde veel over handel.’