Indexbeleggen stuk goedkoper. Maar ‘passieve’ geldstroom blaast wel zeepbellen

Heeft het zin om actief te beleggen, als alle marktinformatie al in de koers verwerkt zit? Is het niet verstandiger om gewoon ‘de markt’ te volgen door geld te stoppen in een brede selectie van aandelen? Dat is nog goedkoper ook. In de ­jaren zeventig verschenen in de Verenigde Staten de eerste beleggingsfondsen voor particulieren die niets anders deden dan het nabootsen van een index, een mandje aandelen waarin de beurswaarde het gewicht van elk bedrijf in de index bepaalt.

Passieve aandelenfondsen voor het eerst groter dan actieve

Het werd het begin van een ware financiële revolutie, die ook de Atlantische Oceaan is overgestoken. In 2018 waren passieve aandelenfondsen op de Amerikaanse markt voor het eerst groter dan actieve fondsen, waarbij beheerders zelf keuzes maken in de hoop het beter te doen dan de index.

Over de opmars van passief beleggen zijn allerlei sommetjes te maken. In de wereld van obligaties gaan de ontwikkelingen wat minder snel. Worden die meegenomen, dan is 40 procent van de Amerikaanse fondsenmarkt passief – het dubbele van het marktaandeel in Europa.

En dan zijn er natuurlijk nog beleggers die helemaal niet in fondsen zitten en zich direct op de beurs begeven. Zo beschouwd is actief nog steeds dominant. Maar de trend is duidelijk. In 1995 was ‘passief’ nog maar goed voor 3 procent van de Amerikaanse fondsenmarkt. De Boston Consulting Group (BCG) verwacht dat in 2025 een kwart van al het geld dat beleggers wereldwijd bij vermogensbeheerders stallen (voor dat jaar geschat op 136.000 miljard dollar), passief wordt beheerd. In 2003 was dat minder dan 9 procent van 32.000 miljard dollar.