Leeftijdsgrens overdrachtsbelasting voelt als discriminatie, maar is het niet

Het kabinetsplan om geen overdrachtsbelasting te hoeven betalen bij de koop van je eerste huis als je onder de 35 jaar bent klinkt mooi, maar wat als je net 36 bent geworden? Of als je partner wel boven de 35 is en jij niet? Is die leeftijdsgrens geen discriminatie volgens de fiscale regels?

Stel je voor: na jaren sparen en eindeloos zoeken naar een betaalbare woning is het gelukt. Je hebt driehonderd andere bieders voor het huis van 200.000 euro achter je weten te laten, en jij en je partner kunnen eindelijk dat felbegeerde eigen huis kopen. En dan komt de fiscus langs. Jouw partner is 36 en wordt niet aangemerkt als starter. Of je nog even 2.000 euro wilt betalen. Jij als dertigjarige betaalt geen overdrachtsbelasting, maar je partner moet dat wel. Twee procent over de helft van de koopprijs. Pardon? De overheid ging toch starters helpen door ze vrij te stellen van de overdrachtsbelasting? Mag de Belastingdienst hem als niet-starter aanmerken, alleen omdat hij ouder is dan 35 jaar? Dat is toch leeftijdsdiscriminatie?

Discrimineren op leeftijd mag

Ja, het is leeftijdsdiscriminatie, maar het mag wel, zegt zowel Sylvester Schenk (58), directeur fiscale zaken bij het Register Belastingadviseurs, als Aad Rozendal (42), vastgoedfiscalist en gespecialiseerd in overdrachtsbelasting. ‘Je mag gelijke gevallen toch ongelijk behandelen als er een objectieve redelijke rechtvaardigingsgrond is,’ zegt Rozendal. Daarnaast geeft het Europese Hof van Justitie de nationale lidstaten een ruime marge van beoordelingsvrijheid, zegt Schenk. ‘Je moet echt over forse grenzen gaan, wil het Hof het afkeuren.’

Dat weet de overheid ook, dus is het plan op zoveel mogelijk manieren onderbouwd. Zo is er onderzoek gedaan naar welke groep een steuntje in de rug kan gebruiken op de huizenmarkt, hoe dat het beste kan worden gedaan en wat dat betekent voor de markt als geheel.