Frits Postma (1936 – 2016): alles voor de eigen zaak

08 maart 2016Leestijd: 2 minuten
''

 Frits Postma, die decennialang vol passie een gereedschapswinkel in Alkmaar runde, overleed zondag 21 februari, 80 jaar oud en op.

Als zoon van een NSB’er had Frits Postma buiten zijn schuld een valse start in het leven. ‘Voor mijn vader begon de oorlog eigenlijk pas in 1945,’ zegt Pieter (50), oudste van zijn vier kinderen. ‘Hij was negen en werd met de nek aangekeken.’ Zijn eigen moeilijke jeugd motiveerde hem om keihard te werken. Zijn kinderen mochten vooral geen armoe lijden.

Winkelier

In 1963 begon Postma in Alkmaar een winkel in gereedschappen en ijzerwaren. Ook was hij voorzitter van de winkeliersvereniging en raadslid voor het CDA. Op zijn 71ste, in 2007, namen zijn twee jongste ­zonen de zaak over.

Zijn vader had in Heiloo een handel in boter, kaas en eieren. Na de oorlog verloor hij zijn klanten. Frits maakte de handelsschool niet af: hij werd gepest om zijn verstelde kleren. Na militaire dienst kon hij aan de slag als vertegenwoordiger in radio’s, tv’s en koelkasten van het merk Erres. Zijn droom: een eigen winkel in gereedschap.

Winst

Ondanks de concurrentie van drie zaken – nu allemaal verdwenen – vestigde Postma zich in 1963 aan de Hoogstraat in Alkmaar. Op zijn beginbalans stonden 369 gulden en een bromfiets. Hij werkte zeven dagen in de week. In 1984 verhuisde de winkel naar een groter pand aan de Langestraat. Zonen Gosse en Tjerk kwamen in de zaak en Pieter, fiscaal jurist, adviseerde.

Om de wond van zijn jeugd te compenseren, stortte Postma zich op zijn bedrijf. Toen in 1985 een demente vrouw hem in zijn winkel uitmaakte voor ‘vuile NSB’er’, vloog Postma naar boven, naar zijn kantoor. Alle emoties kwamen terug, maar dat mocht niemand zien. Met zijn dadendrang wilde hij laten zien dat hij deugde.

Binnen de singel

Hij was oprichter en eerste voorzitter van de winkeliersvereniging, medeoprichter van de honkbalafdeling van Alcmaria Victrix, waagmeester op de kaasmarkt, raadslid en hij zat bij de vrijwillige brandweer. ‘Zijn leven speelde zich af binnen de singels van Alkmaar. Vakantie was een noodzakelijk kwaad: het werk ging altijd door.’

Postma was een gedreven voorzitter, zegt Piet Tros (72), die twintig jaar met hem in het bestuur van de winkeliersvereniging zat. ‘Hij was principieel en rechtlijnig. Wars van toeters en bellen deed hij veel voor de stad en hield de kleine ondernemers bij ­elkaar. Hij benadrukte dat de middenstand de grootste werkgever van Alkmaar was.’

Opvolgers

Zoon Gosse (48) leerde het vak van zijn vader. ‘Mijn broer en ik handelen in zijn geest. Hij leerde ons dat je risico’s moet durven nemen. Je moet vertrouwen hebben, hard werken en nooit opgeven.’

Toen hij zich in 2007 terugtrok uit de zaak – sinds 2011 in een nog groter pand – viel het belangrijkste doel uit zijn leven weg. Tot aan het einde bleef zijn grootste wens dat de volgende generatie de zaak zou voortzetten. Het deed hem goed dat zijn kleinzoon Hidde (14) hem op zijn sterfbed liet weten dat hij graag in de zaak wil.

Elsevier nummer 10, 12 maart 2016