In 1996 speelde Richard Krajicek (toen 24) het toernooi van zijn leven. Na de Amerikaanse kampioen Pete Sampras te hebben uitgeschakeld, won de tennisser op 7 juli Wimbledon.
In 1996 speelde Richard Krajicek (toen 24) het toernooi van zijn leven. Na de Amerikaanse kampioen Pete Sampras te hebben uitgeschakeld, won de tennisser op 7 juli Wimbledon.
Voor de neutrale toeschouwers was het een finale om snel te vergeten. Op 7 juli 1996 zagen zij op Wimbledon twee vrij onbekende spelers een eenzijdige match spelen die al binnen anderhalf uur in drie sets was beslist. Het meest memorabel was nog wel de blote vrouw die voor aanvang van de partij over het heilige gras in Londen rende.
Maar voor Nederlanders was het een onvergetelijke ervaring. Voor het eerst maakten zij mee dat een landgenoot in de eindstrijd van het aansprekendste tennistoernooi ter wereld stond. En hij triomfeerde nog ook. Richard Krajicek won met 6-3, 6-4 en 6-3 van de Amerikaan MaliVai Washington. Na afloop rolde de, altijd wat bedeesd en sloom overkomende, tennisser in extase over de baan met de handen voor de ogen – alsof hij het zelf niet kon geloven.
Sterkste
Op Wimbledon speelde de Hagenaar van Tsjechische komaf het toernooi van zijn leven. Zijn knapste prestatie leverde hij in de kwartfinale. Toen versloeg hij de Amerikaan Pete Sampras, die daarvoor drie keer op rij Wimbledon had gewonnen en van 1997 tot en met 2000 weer de sterkste zou blijken.
Krajicek (1971) behoorde tot een gouden generatie Nederlandse tennissers, samen met Paul Haarhuis, Jacco Eltingh en Jan Siemerink. Hij was verreweg de meest talentvolle. De bijna 2 meter lange tennisser met de snoeiharde service had de potentie om de top van de wereldranglijst te bereiken, maar een gebrek aan fysieke en mentale weerbaarheid brak hem op.
In het begin van de 21ste eeuw zou een elleboogblessure Krajicek twintig maanden uit de roulatie houden. In 2003 zou hij zijn loopbaan beëindigen, om daarna te profiteren van zijn contacten in de tenniswereld en zijn beschaafde omgangsvormen als directeur van het ABN AMRO-toernooi in zijn geboorteplaats Rotterdam.
Elsevier nummer 43, 24 oktober 2015