Recensie: Im Labyrinth des ­Schweigens

28 april 2015Leestijd: 2 minuten
''

West-Duitsland, jaren vijftig: officier van justitie, gespeeld door Alexander Fahling, zet jacht op nazi’s in. De hoofdpersoon in de film is een ­samengesteld personage.

Giulio Ricciarelli Im Labyrinth des ­Schweigens
3 van de 5 sterren

Nog dagelijks duikt de Tweede Wereldoorlog op, al helemaal in Duitsland. Juist nu staat daar de 93-jarige Oskar Gröning voor de rechtbank, de ‘boekhouder van Auschwitz’. Eerdere pogingen hem te vervolgen, stuitten op juridische belemmeringen. Daarmee was Gröning geen eenling.

Cijfers leren dat van de 6.500 nazi’s die in Auschwitz werkten en de oorlog overleefden er 49 zijn veroordeeld. Dat was het dan, over tot de orde van de dag. Bondskanselier Adenauer zal het verder wel fiksen, wij concentreren ons op het Wirtschaftswunder.

Auschwitz

Zo is de stemming in de historische reconstructie Im Labyrinth des Schweigens als officier van justitie Johann Radmann (Alexander Fehling) aantreedt. Hij is jong, ambitieus, en naïef. Op het spoor gezet door de verbitterde journalist Thomas Gnielka (André Szymanski) duikt hij in de geschiedenis van Auschwitz.

Dat wordt hem niet in dank afgenomen, zeker niet op het ministerie van Justitie. Ook daar hebben vele kopstukken een verleden waarover ze liever zwijgen. Zoveel wordt Radmann ook te verstaan gegeven, maar hij zet door. Zijn inspanningen leiden tot het veelbesproken Auschwitzproces in Frankfurt.

Scenario

De hoofdpersoon in de film is een ­samengesteld personage. Drie officieren van justitie stonden model.

In stijl en timbre probeert debuterend regisseur van Italiaans-Duitse komaf Ricciarelli de toon van Das Leben der Anderen (2006) aan te houden, de succesfilm over de Stasi. Dat scenario zit toch aanzienlijk beter in elkaar.

Elsevier nummer 18, 2 mei 2015