Meeslepende historische roman over Lucrezia de’ Medici (****)

Al in de eerste alinea van haar nieuwe roman pakt de Noord-Ierse schrijfster Maggie O’Farrell de lezer bij de lurven. In het jaar 1561 bevindt Lucrezia de’ Medici, de zestienjarige bruid van hertog Alfonso van Ferrara, zich met haar man in een villa nabij Bondeno die hij als jachthut gebruikt. Daar beseft ze plotseling: hij wil mij hier vermoorden.

Dat is de spannende openingszet in het heden van Lucrezia’s verhaal. Die verhaallijn wisselt O’ Farrell hoofdstukgewijs af met Lucrezia’s chronologisch vertelde levensverhaal – tot het moment dat ze haar dood in de ogen denkt te zien. We lezen hoe Lucrezia met haar broers en zussen beschermd opgroeit aan het hof van haar vader in Florence, Cosimo de’ Medici. Niet alleen hield hij daar exotische dieren, zoals een tijger, maar ook was hij voor zijn tijd verlicht; zo liet hij niet alleen zijn zonen, maar ook zijn dochters onderwijzen.

Dat belette hem niet zijn dochters uit te huwelijken aan leden van andere machtige families – ook de rebelse, roodharige Lucrezia. Ze belandde als minderjarige in een door machtspolitiek ingegeven, gearrangeerd huwelijk, de verstrengeling van twee dynastieën die haar echtgenoot wilde bestendigen door zo snel mogelijk een mannelijke erfgenaam bij Lucrezia te verwekken. Maar die bleef uit en een jaar na de komst van zijn bruid aan zijn hof was zijn geduld op…

Wie vandaag de dag oog in oog staat met Italiaanse kunstschatten in zo’n tot de verbeelding sprekend palazzo, zal neigen naar een romantische blik op deze periode uit de Europese cultuurgeschiedenis. De duistere kanten van toen raken dan even uit het zicht.