Waarom ook Nederland Macrons pensioendictaat moet toejuichen

Als een hedendaagse Lodewijk de Veertiende negeert president Emmanuel Macron parlement en volk en drukt hij zijn pensioenhervorming door. Toch is dat voor de Franse staatsfinanciën het beste – ook voor de Noord-Europese, schrijft Robbert de Witt.

Als Nederlandse toeschouwer moet je je toch gelukkig prijzen met de ogenschijnlijk chaotische, maar toch flexibele Nederlandse bestuurstraditie. Als in grote delen van Nederland veel weerzin bestaat tegen het overheidsbeleid rond stikstof, brengt de kiezer een nieuwe partij aan de macht die het allemaal anders belooft te doen.

Hoe anders gaat dat in Frankrijk, waar boze burgers blijkbaar weinig anders rest dan om de zoveel jaar de straatstenen los te wrikken en richting de oproerpolitie te werpen. Altijd sluimert in de Franse steden de revolutie, en het dreigen met weer een volksopstand is vaak al voldoende om de politiek te laten buigen.

President Emmanuel Macron doet dat (nog) niet en weigert gehoor te geven aan de massale pensioenwoede in zijn land. Zó graag wil Macron zijn pensioenhervorming doorvoeren, dat hij op het laatste moment het parlement passeerde en donderdag zonder stemming zijn plan doordrukte.

Zonder verhoging wordt pensioenstelsel onbetaalbaar

De minimumleeftijd waarop het pensioen ingaat, wordt verhoogd van 62 naar 64 jaar. Er komt een einde aan een waaier van mooie pensioenregelingen voor ambtenaren, en het gemiddelde aantal jaren dat je moet hebben gewerkt voordat je met pensioen mag gaan, wordt verhoogd.