Net als de Google-bazen vind ik dat anarchie op internet een probleem is. Maar wat gebeurt er als afzonderlijke landen over een verwijderknop zouden beschikken om informatie van internet te wissen?
‘Het internet heeft een verwijderknop nodig’, aldus Eric Schmidt, de baas van Google. Een interessante stelling. De uitvinders van de cybermens beginnen zelf last te krijgen van het nieuwe type mens, dat ze zelf aan het creëren zijn. Is dat vreemd?
Wanneer we een vergelijking trekken tussen cybermens en religieuze Middeleeuwer, dan zien we dat ook de Middeleeuwse uitvinders van de religieuze mens last kregen van hun eigen uitvinding. Ook zij trachtten via allerlei mechanismen een verwijderknop te introduceren voor de religieuze ruimte, om zo de macht van de individuele religieuze mens in te perken.
Dogma’s
Inquisitie en andere instituten moesten ervoor zorgen dat de religieuze mens zich niet al te vrijelijk bemoeide met de religie in het algemeen en met religieuze dogma’s in het bijzonder. Nu wil Google hetzelfde voor de cybermens: een verwijderknop.
Waarom denkt Schmidt dat het tijd is om een verwijderknop voor internet te introduceren. Maakt hij zich zorgen over cyberaanvallen van cybercriminelen en cyberterroristen?
In de eerste plaats maken Cohen en Schmidt, de schrijvers van The New Digital Age. Reshaping the Future of People, Nations and Business, zich zorgen over de onschuldige jeugd: ‘Acties van een jonge persoon kunnen hem zijn hele leven achtervolgen, want de informatie erover blijft altijd op het internet staan.’ Het gaat ze om jonge mensen die een misdaad of ernstige wetsovertreding hebben begaan.
Geen werk
En dat verhaal, die misstap, achtervolgt ze wanneer ze volwassen zijn. Dit terwijl de overheid hun criminele registratie schrapt als ze volwassen zijn. Op internet blijft de jeugdzonde bestaan: ‘Dat kan het verdere leven van de persoon enorm beïnvloeden, hij kan misschien geen werk meer vinden.’
Jared Cohen vermoedt (of wellicht hoopt hij stiekem) dat ‘er in de toekomst een heel ecosysteem ontwikkeld zal worden rond de bescherming van afbeeldingen en informatie op het net’. Ze zijn bezorgd over het auteursrecht! Zijn collega-auteur Schmidt gaat nog een stap verder: ‘Er zal privacy blijven bestaan, zelfs met de opkomst van draagbare apparaten. Elk land zal zelf beslissen hoe het daarmee wil omgaan.’ Hier komt de aap uit de mouw!
Geld verdienen
Moeten we de Google-bazen hier vertrouwen? Willen ze echt een verwijderknop om de jeugd te beschermen? Ik vrees van niet. Google probeert zich perfect aan te passen aan de wetgeving van verschillende landen. Hetzelfde probeert Facebook. Het zijn de onvriendelijke regimes die deze stappen van Google en Facebook toejuichen. Daarnaast willen ze natuurlijk ook in tirannieke regimes geld verdienen.
Wat gebeurt er als afzonderlijke landen over een verwijderknop zouden beschikken om informatie van internet te wissen?
Het islamitische Iran probeert al jaren een schoon, dus halal internet te introduceren voor Iraniërs. De Iraanse machthebbers zijn niet echt geïnteresseerd in de bescherming van jeugd of recht op privacy. Ze willen een gesloten internetsysteem bewerkstelligen, alleen voor Iraniërs.
Poetin
In dat gesloten systeem bepaalt het regime welke sites toegankelijk zijn voor de gebruikers. En omdat hij totaal afgesloten is van de rest van internet, heeft de burger in feite verbinding met een groot nationaal netwerk. Technisch gezien is dat niet makkelijk en heel erg kostbaar. Dit is de verwijderknop voor internet: een halal-knop.
China, Rusland en nog veel andere landen willen ook op een verwijderknop beschikken. President Poetin heeft een lange lijst van sites en informatie die van internet moeten worden verwijderd. Moeten we deze mogelijkheid creëren voor tirannen op aarde?
In tegenstelling tot de bazen van Google pleit ik juist voor een totaal verbod op de verkoop van apparatuur en software die onprettige regimes de mogelijkheid biedt om internet te filteren.
Ontoelaatbaar
Maar net als de Google-bazen vind ik dat anarchie op internet een probleem is. Er moet een ordening komen. Bovendien zullen er waarden en beginselen moeten worden bedacht en verspreid om behoorlijk gedrag op internet te bevorderen. Deze beginselen moeten deel uitmaken van onze opvoeding en onderwijs. En het internationale recht?
Islamitische landen willen alle mogelijke legitieme vrijheden onder racisme, discriminatie, islamofobie, pornografie en criminaliteit brengen. Als we daaraan toegeven, komen er verdragen die de vrijheid van meningsuiting op ontoelaatbare wijze kunnen inperken, terwijl begrippen als islamofobie of christofobie geen strafbare begrippen zijn. Wel moeten binnen het internationale recht regels komen ter bescherming van vrijheid van meningsuiting en ter bestrijding van de echte criminaliteit en terrorisme.
3D-printer
Voorbeelden van ontoelaatbare informatieverspreiding zijn het produceren van een handwapen met behulp van een 3D-printer en het verspreiden van informatie over het samenstellen van bommen.
Zulke informatie valt niet onder de vrijheid van meningsuiting. Het is informatie die mogelijkheden bieden om geweld te plegen. Geweld en terrorisme op internet moeten worden bestreden. Vrijheid van informatie en recht op privacy moeten worden beschermd. Daarmee moeten we beginnen.
Maar wat cybermens is of kan worden, weten we nog steeds niet.