Als de Europese buitengrenzen niet worden bewaakt, moet Duitsland tot nadere orde alle grenzen dichtgooien. Op dit moment doet zich in Duitsland een onttakelingsproces voor dat vergelijkbaar is met dat van het Ottomaanse Rijk.
Dat zegt de Duitse econoom Thilo Sarrazin in een interview met de Volkskrant.
Moet je dit willen?
Volgens Sarrazin heeft de Duitse bondskanselier Angela Merkel gelijk als ze zegt dat Duitsland ‘in staat is’ om de vele asielzoekers op te kunnen vangen.
De vraag is volgens Sarrazin of je dat moet willen: ‘Natuurlijk lukt het ons als sterk land om 1 miljoen vluchtelingen te huisvesten. Niemand van hen zal verhongeren of bevriezen. Ikzelf woon met mijn vrouw in een huis met acht kamers. Dus ja, in theorie zou ik daar asielzoekers kunnen onderbrengen. De vraag is echter of ik dat wil’.
Vloedgolf
Het antwoord op die vraag is ‘nee’, geeft Sarrazin toe. ‘We staan aan het begin van een vloedgolf. Na de eerste golf verzekert de dijkgraaf: ‘Wir schaffen das’. Maar als op de eerste golf een tweede en een derde volgen, en die golven worden steeds hoger, dan ‘schaft’ hij het op een zeker moment niet meer. En vluchtelingen opvangen is één ding, hen integreren, is een nog veel grotere opgave’.
Anders dan Merkel denkt Sarrazin niet dat al die asielzoekers Duitsland zullen verrijken. In zijn boek Duitsland schaft zichzelf af’ schreef hij eerder dat multiculturalisme vooral leidt tot ‘verdomming’ van de samenleving.
Gutmenschen
Waarom zou je dat toejuichen?, vraagt Sarrazin zich af. ‘Ik ben heel sceptisch over die ‘Gutmenschen’,’ zegt hij. ‘Ze doen mij een beetje denken aan de dames van goede huize die tijdens de Eerste Wereldoorlog als verpleegster hun patriottistische plicht deden: pure symboliek. Die mensen die vluchtelingen verwennen zijn dezelfden die ook soepkeukens inrichten voor Berlijnse bijstandsgerechtigden omdat die anders van de honger om zouden komen. Onzin, want met een uitkering komt niemand in de sfeer van primaire levensbehoeften iets tekort. Tenzij de ontvanger het geld voornamelijk aan bier en sigaretten besteedt,’ zegt Sarrazin die lang wethouder Financiën in Berlijn was.
Maar waarom drukken de meeste Duitse politici de handen op de oren wanneer zij kritiek op massa-immigratie en de multiculturele samenleving horen? Dit heeft volgens Sarrazin te maken met de ‘omgekeerde grootheidswaan’ waar Duitsland last van heeft. ‘Ooit wilden we de grootste veroveraars van de wereld zijn met het grootste leger en de grootste vloot, nu hechten wij ons eraan dat we de grootste booswichten waren…. Sinds een jaar of dertig staat het Duitse schuldcomplex elke onbevangenheid bij de benoeming van reële problemen in de weg.’
Kantelpunt
Sarrazin verwacht hoe dan ook dat ook in Duitsland de zaak enigszins zal kantelen. Hij richt zijn hoop op de eurosceptische partij Alternative für Deutschland. Hij verwacht dat deze partij zich zal ontwikkelen van vaste coalitiepartij van de CDA/CSU. ‘Een rol die lijkt op die van de Deense volkspartij’.
Voor Duitsland zou dit betekenen ‘dat de grenzen dichtgaan, in afwachting van een serieus te nemen bewaking van de Europese buitengrenzen’. ‘Het is toch te gek voor woorden dat onze minister van Defensie onlangs moest erkennen dat hij niet in staat is de grens met Oostenrijk te vergrendelen?’ Volgens Sarrazin is het onmiddellijk sluiten van de grenzen noodzakelijk om een grote asielramp te voorkomen. Wat gebeurt er als Duitsland op deze manier doorgaat? ‘Dan voorzie ik dat Duitsland een onttakelingsproces zal doormaken dat lijkt op dat van het Ottomaanse Rijk. Na de nederlaag voor de poorten van Wenen heeft het nagelaten de nodige hervormingen door te voeren. Dat werd het land niet meteen fataal, maar luidde wel een neergang van bijna 300 jaar in’.