De Franse overheid kwam er niet onderuit om ook voor een geregistreerd partnerschap – net als voor een bruiloft – enkele vrije dagen toe te kennen.
‘Trouwens, Vincent en ik gaan pacsen,’ zegt jurist Liz Kiecken (31), terwijl ze een trekje neemt van haar elektronische sigaret. Het gezelschap aan het terrastafeltje van café Le Carré, vlak achter de Champs-Élysées, begint te joelen. ‘Gefeliciteerd!’
Het pacte civil de solidarité, afgekort tot pacs en inmiddels verbasterd tot werkwoord, is de Franse versie van een geregistreerd partnerschap. Liz’ vrienden hadden op een grote bruiloft in een villa aan de Côte d’Azur gehoopt, maar misschien komt dat nog. Of is ze soms zwanger? De Française haalt haar schouders op. ‘Welnee. We doen het omdat ik er vijf vakantiedagen voor krijg. En Vincent krijgt er vier.’
Voor een huwelijk of geregistreerd partnerschap krijgen werknemers in Nederland in de praktijk een of twee dagen verlof. Fransen mogen van de wet vier dagen wegblijven als ze een boterbriefje halen, maar de overheid kwam er niet onderuit ook de pacs met vrije dagen te belonen.
Deze samenlevingsvorm werd in 1999 ingevoerd zodat ook homo’s en lesbiennes hun relatie een juridische status zouden kunnen geven. Sinds twee jaar mogen zij in Frankrijk ook trouwen, maar daarvoor werden ze op vrijedagengebied gediscrimineerd.
Romantisch
De pacs-beloning leidt geregeld tot discussie in Frankrijk. Wie eerst tot een geregistreerd partnerschap besluit en vervolgens ook nog eens trouwt, is acht dagen absent. En dan is er nog het pacs-misbruik van stellen als Liz en Vincent, die het gebruiken voor een extra tripje.
Wie de verklaring zelf opstelt en bij de rechtbank laat registreren, betaalt niets. Bij de notaris kost de romantische gebeurtenis al snel tussen de 300 en 600 euro. Liz trekt een moeilijk gezicht als ze dat hoort. ‘Vincent, chéri, misschien moeten we daar nog eens naar kijken. Als dat hele gebeuren ons meer kost dan een vakantie, dan laten we het zitten hoor!’
Elsevier nummer 22, 30 mei 2015