Vijf vragen over 100 jaar Turkije en de plannen van Erdogan.
1. Zondag 29 oktober is het groot feest in Turkije. Waarom?
Dan is de honderdste verjaardag van de Turkse republiek. Na de Eerste Wereldoorlog kwam er een einde aan het Ottomaanse Rijk. Grote delen werden verdeeld tussen de Britse en Franse overwinnaars. Uit frustratie verdreven Turkse militairen de sultan. Op 29 oktober 1923 werd Turkije een seculiere en op westerse leest geschoeide republiek onder Mustafa Kemal Pasja, beter bekend als Atatürk.
2. Wat betekent deze dag voor de Turken?
Een vrije dag en een van de belangrijkste Turkse feestdagen met processies, festivals en plechtige bijeenkomsten. Op het eeuwfeest zijn de festiviteiten nog grootser dan anders. De Turkse president Recep Tayyip Erdogan noemt de honderdste verjaardag in 2023 al jaren een ‘belangrijk en symbolisch moment’ voor Turkije.
3. Waarop doelt Erdogan?
Al tien jaar houdt hij de Turken voor dat hun land op het eeuwfeest tot de top van de wereld zou behoren. Turkije zou in 2023 één van de tien grootste economieën ter wereld zijn en één van de vijf grootste landbouwproducenten. Ook zou het dan lid zijn van de Europese Unie. Verder beloofde hij dat Turkije over een uitstekende infrastructuur zou beschikken, inclusief een wegennet van 70.000 kilometer, nieuwe luchthavens en nieuwe spoorlijnen.
4. Wat kwam daarvan terecht?
Turkije is geen lid van de EU en zal het voorlopig ook niet worden. Tien jaar geleden stond de Turkse economie op de zeventiende plaats van de mondiale ranglijst, nu op de negentiende. De waarde van de lira is gekelderd, buitenlandse investeerders haakten af. Toch zijn er ook grote successen. De infrastructuur is uitstekend. En de afgelopen jaren ontpopte Turkije zich razendsnel als internationale machtsfactor van belang.
5. Wat zijn Erdogans nieuwe plannen?
De focus is gericht op de volgende honderd jaar. De verjaardag is ‘het begin van een nieuwe politiek en de Eeuw van Turkije’, zegt de president. ‘We hebben de macht van onze staat en het prestige van onze natie vergroot door ons buitenlandbeleid. Turkije is een staat geworden die anderen volgen, niet een staat die anderen volgt. We zijn vastbesloten om van Turkije een van de grootste, sterkste en meest welvarende staten te maken.’