Stellenbosch: de Zuid-Afrikaanse Hof van Eden

‘Toen ik acht was, kwam ik hier voor het eerst – en ik was totaal verbluft,’ zegt Vasti Roodt (51). Tien jaar later verruilde ze een grauwe industriestad nabij Johannesburg voor Stellenbosch om er te gaan studeren. Ze is nooit meer vertrokken en doceert er nu filosofie. ‘Toen ik kwam waren er twee plekken waar je koffie kon drinken. De laatste vijftien jaar zijn er tientallen bij gekomen. De Europese terrasjescultuur,’ vertelt ze in Wijnhuis, een restaurant met keuze uit meer dan 500 wijnen. Roodt bestelt een Alvi’s Drift.

De ober schenkt de chardonnay in elegante glazen. Iets later brengt hij de lunch van burrata con ragù. Het is nat en koud vandaag, maar de open haard maakt het behaaglijk. Vanaf de eerste verdieping kijken ­bezoekers neer op Andringa Street en Church Street, twee hoofdaders in het centrum van Stellenbosch, met een uitgelezen keuze aan koffiebars, res­taurants, wijnproeverijen, galeries, ijs­salons, boetiekhotels en toeristen­winkels. De straten zijn schoon en er lopen beveiligers rond als garantie voor ongestoord shoppen en flaneren.

‘Het is inderdaad een beetje Truman Show,’ zegt Roodt, verwijzend naar de film waarin Jim Carrey ronddwaalt in een geregisseerde perfecte wereld. Bejaardenhuizen in Stellenbosch hebben namen als Utopia en La Clémence.

Eén huizenblok verderop ligt de Dorpsstraat met zijn oude eiken en prachtig behouden Cape Dutch-architectuur: witgepleisterde muren, rieten daken, veranda’s, gevels met rondingen en bordjes die vertellen dat het pand uit de achttiende eeuw stamt. Een paar straten erachter begint de uitgestrekte universiteitscampus, waar bijna 32.000 studenten kennis vergaren.

Oostelijk van het stadje strekt zich het natuurreservaat Jonkershoek uit, met zicht op de imposante bergen die Stellenbosch afschermen van de boze buitenwereld. Aan de voet daarvan zijn exquise wijnlandgoederen te vinden, met namen als Lanzerac, Delaire Graff en Rust en Vrede, vaak met hotels, sterrenrestaurants en delicatessenwinkels.